W jego skład wchodzą:
park – pochodzący z drugiej połowy XVI wieku (z reliktami z XIV i XVI wieku). Zajmuje on powierzchnię ok. 50 ha. W XIX wieku przekształcony przez Gwalberta Pawlikowskiego, który stworzył na jego terenie kolekcję dendrologiczną. Rozciąga się on nieregularnie wokół tzw. wyspy powstańców. Od południa graniczy ze stawami, a od północnego zachodu i północnego wschodu z sadem pomologicznym. Występują tu m.in.: platan, miłorząb japoński, orzech czarny i dąb czerwony;
dom gościnny – wybudowany według projektu Michała Gwalberta Pawlikowskiego na przełomu XIX i XX w. jako willa w stylu szwajcarsko-uzdrowiskowym; położony na wyspie, wokół niego znajdują się wały i fosa (1534 r.). Połączony mostem, a następnie drogą z majdanem gospodarczym. ;
majdan gospodarczy z klasycystyczną oficyną dworską;
kopiec Jagiełły – usytuowany za fosą, znajdujący się na północny wschód od wyspy;
dwa stoły kamienne;
cokół wazy ogrodowej.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Michał Bulsa, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons