W XVI wieku był to renesansowy dwór otoczony fosą. Pierwsza udokumentowana informacja dotycząca budowli – sięga roku 1568. Obiekt został przebudowany na barokowy pałacyk na początku XVIII w. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1846 r. dla hrabiego Fryderyka Bernarda von Prittwitza. Od 1970 roku w pałacu mieścił się Dom Dziecka, a następnie szkoła. W 2008 roku pałac został zakupiony przez Andrzeja Mellera, który sfinansował kompleksowy remont zabytkowego obiektu.

Pałac neobarokowy, kryty dachem dwuspadowym z facjatą w osi głównej. Od północnego zachodu oszklona weranda. Siedmioosiowa fasada główna ozdobiona jest pilastrami kompozytowymi i portalem z pierwszej poł. XVIII w. wspierającym balkon. Okna w obramowaniach z piaskowca. We wnętrzu zachowały się sztukaterie i boazerie.

Podczas prac remontowych w 2010 roku przy zakładaniu instalacji elektrycznej we wnętrzach, pod grubą warstwą tynku przypadkowo odkryto XVI wieczne freski. Freski pokrywają niemal wszystkie ściany pomieszczeń na pierwszym piętrze (570 metrów) oraz sufit w Sali Rycerskiej na parterze. W jednym z pomieszczeń odkryty został poczet cesarzy rzymskich (datowany na 1588 rok). Wartość artystyczna fresków porównywalna jest z freskami wawelskimi.

Wokół pałacu park krajobrazowy z pierwszej poł. XIX w. Otaczał go kamienny mur wsparty na cokołach, z których kilka zachowało się.

Znajduje się w strefie ochrony konserwatorskiej z wpisem do rejestru pod nr A/1484/442 z dnia 16.06.1959 r.





Opis skopiowano z wikipedi.