Zbiorniki powstały w miejscu dawnych niemieckich kopalni, z których najstarsza i największa znajdowała się w miejscu dzisiejszego Purpurowego Jeziorka. W kopalniach, w latach 1785-1925 wydobywano piryt przerabiany na kwas siarkowy. Barwa jeziorek wynika ze składu chemicznego podłoża, na którym są zlokalizowane. 

Stawy znajdują się na różnych wysokościach. Jeziorko Żółte (wysychające okresowo) znajduje się na wysokości około 555 m.n.p.m., Purpurowe na wysokości około 560 m.n.p.m., Błękitne (zwane także Niebieskim, Lazurowym czy Szmaragdowym) na wysokości 635 m.n.p.m. a najwyżej położone Jeziorko Zielone (nazywane także Czarnym) znajduje się na wysokości około 730 m.n.p.m..

Poniżej Jeziorka Purpurowego znajduje się zagłębienie, w którym często także jest woda. Od Purpurowego Jeziorka oddziela je kilkunastometrowy pas skałek z jaskinią. 


Jeziorko Purpurowe swój kolor zawdzięcza związkom żelaza. Ściany i dno wyrobiska obfitują w związki żelaza i miedzi, przede wszystkim piryt, a jego zawartość dochodzi do 12%. Oprócz pirytu w skałach znajdują się także chalkopiryt, pirotyn, miedź, galena, sfaleryt, bournonit, jamesonit, boulangeryt, chalkozyn, tetraedryt, syderyt, limonit, a z minerałów skałotwórczych: kalcyt, wezuwian, dolomit, zoizyt, talk, pistacyt, ilmenit i tytanit. Woda ma odczyn kwaśny. 
Jeziorko Błękitne swój kolor zawdzięcza miedzi. Jest klarowne i bez zapachu związków siarki. 

fot, Skarabeusz, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons