Świątynia została wzniesiona w latach 1688-1692 w miejscu, w którym stał wcześniejszy, gotycki kościół. W latach 40. XVII w. został rozbudowany. W roku 1804 miał miejsce pożar, po którym podwyższono wieżę, a także dobudowano do świątyni dwie kruchy: jedną przy wejściu głównym, a drugą od południa. W roku 1815 podczas kolejnej rozbudowy ponownie podwyższono wieżę i nakryto ją cebulastym hełmem. W latach 1875 i 1900 kościół był restaurowany. Od czasów ostatniej rozbudowy świątynia nie uległa większym zmianom.
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 25 lutego 1964 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków. W latach 1959 i 1972-1973 świątynia była remontowana.


Kościół jest budowlą wzniesioną na planie prostokąta, z dostawioną od południa wieżą, a od północy zakrystią. Nakryty jest dachami dwuspadowymi. Nawa i prezbiterium posiadają sklepienia kolebkowe z lunetami. W kościele zachował się późnobarokowy wystrój wnętrza oraz dekoracje sztukatorskie, a także rzeźby pochodzące z pracowni Michaela Ignatiusa Klahra. Najcenniejszymi zabytkami w kościele jest pokryty polichromiami ołtarz z 1799 r. oraz prospekt organowy i drewniana empora.
Obok świątyni stoi kamienna figura św. Floriana pochodząca z 1730 r., a przy murze otaczającym kościół rzeźba przedstawiająca Ukrzyżowanie, pochodząca z roku 1884.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons