Renesansowy dwór w Radochowie wzniesiony został na przełomie XVI i XVII wieku jako własność rodziny Pannwitzów, potem należał do Haugwitzów. Przebudowano go w końcu XVIII i na początku XX wieku. W 1945 roku budynek został zniszczony i w kolejnych latach niszczał. W latach 1964-1965 rozpoczęto prace remontowe w trakcie których wykonano nowe stropy i więźbę dachową, a dach pokryto gontem. W latach 1977-1978 rozpoczęto prace adaptacyjne na ośrodek wczasowy, jednak nie zostały one dokończone. Kilka lat później próbowano bez powodzenia urządzić we dworze dom wycieczkowy PTTK. Obecnie obiekt jest własnością prywatną.

Dwór jest dwuskrzydłowym założeniem, nakrytym równoległymi dachami z bogato zdobionym szczytem wolutowym. Mocno zniszczony dwór jest kryty gontem. Zachowały się sklepienia kolebkowe w parterze, portal renesansowy i kamienne opaski okienne. Na elewacji zachowały się pozostałości dekoracji sgraffitowej. Obok znajduje się baszta, zabudowania gospodarcze i budynek mieszkalny dla służby. Pozostałości malowniczego parku otoczone są resztkami kamiennego muru z bramą. Po drugiej stronie rzeki stoi figura św. Jana Nepomucena z 1732 na gruszkowatym cokole opatrzonym herbem fundatora – hrabiego de Neynaus – i chronostychem. Rzeka w tym miejscu zmieniła koryto w czasie powodzi 1997 i pozostawiła prowadzącą donikąd metalową kładkę nad pustym, starym korytem.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons