Bieszczadzki Park Narodowy jest trzecim co do wielkości parkiem narodowym w Polsce i największym parkiem narodowym w polskich górach. W 1992 roku stał się częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery "Karpaty Wschodnie".
Na terenie Parku znajduje się najbardziej wysunięty na południe punkt Polski, położony przy granicy z Ukrainą, szczyt Opołonek (1028 m.n.p.m.). Siedziba Dyrekcji Parku znajduje
się w Ustrzykach Dolnych. Gatunkiem herbowym Parku jest ryś.

Park ma powierzchnię 292,02 km kwadratowych. Jego otulinę stanowią Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy i Park Krajobrazowy Doliny Sanu.

W celu ułatwienia zwiedzania Parku wytyczono ponad 10 ścieżek przyrodniczych które w większości prowadzą wzdłuż istniejących szlaków pieszych. W Ustrzykach Dolnych znajduje się Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny i Muzeum Przyrodnicze Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Muzeum posiada jedną z największych w Polsce kolekcji okazów przyrodniczych. Udając się do Parku od strony Ustrzyk Dolnych możecie odwiedzić Ośrodek Informacji i
Edukacji Turystycznej w Lutowiskach, który otwarty jest cały rok. Znajduje się tu punkt informacji turystycznej, sala wystawowa, można skorzystać z noclegu, zjeść posiłek i obejrzeć film.

Blisko 80% Parku zajmują lasy liściaste i mieszane z olszą szarą, jaworem, jodłą, świerkiem, bukiem, z czego 15% uznaje się za drzewostany puszczańskie o pierwotnym charakterze. Obszary objęte ochroną ścisłą zajmują prawie 70% powierzchni i jest to największy wskaźnik spośród wszystkich Parków Narodowym w Polsce. W Parku stwierdzono blisko 780 gatunków roślin naczyniowych, z czego 30 to gatunki wschodnio karpackie np. goździk kartuzek, tojad tauryjski i wschodnio karpacki, pszeniec biały z których 7 to endemity Karpat Wschodnich. Stwierdzono także 250 gatunków mchów, 500 gatunków porostów i 1000 gatunków grzybów. Powyżej górnej granicy lasów (od wysokości 1150-1250 m.n.p.m.) rozciąga się unikalne, niespotykane nigdzie indziej w Polsce piętro wschodnio karpackich hal nazywanych
"połoninami", które zajmują powierzchnię około 1800 ha. Wczesną wiosną licznie zakwita karpacki podgatunek śnieżycy wiosennej charakteryzujący się tym, że często spotykane są osobniki u których na jednej łodydze występują dwa kwiaty.

Park zamieszkuje 58 gatunków ssaków i ponad 230 gatunków kręgowców ogółem. Występują tu m.in. niedźwiedzie, wilki, żbiki, rysie czy jelenie karpackie. Znajdują się tu także żubry, które w latach 60. XX wieku przywieziono z ośrodków hodowlanych w Niepołomicach i Pszczynie. Ornitofauna Parku liczy ponad 140 gatunków ptaków lęgowych. Szczególnie cenne są gnieżdżące
się tu ptaki drapieżne takie jak: orły przednie, gadożery, trzmielojady i orliki krzykliwe. Spośród sów spotyka się puchacze, puszczyki uralskie, sóweczki i włochatki. W granicach Parku gniazdują także chronione gatunki dzięciołów, w tym wpisane na listę "Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt": dzięcioł trójpalczasty i dzięcioł białogrzbiety. Gady reprezentują m.in. wąż Eskulapa i żmija zygzakowata.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia 2 i 3: SkyMaja, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Zdjęcia 3 i 4:Klaudia Bienias, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons