Muzeum zostało umiejscowione w średniowiecznym kościele zbudowanym w XIII wieku przez Krzyżaków. W XVI wieku kościół przeszedł pod rządy gminy ewangelickiej. W latach 20. XX wieku został pozbawiony funkcji sakralnej, a w 1930 wpisano go do rejestru zabytków.

Po II wojnie światowej zabytek przypominał ruinę. Dopiero w latach 60. i 70. XX w. podjęto próbę stworzenia w nim biblioteki gminnej. Prace rozpoczęto na początku lat 80. XX w., zostały one jednak przerwane. W związku z tym następowała poważna dewastacja zabytku.

W 1998 obiekt przeszedł w ręce prywatne. Współwłaściciel zabytku, Dariusz Subocz, przeprowadził prace remontowe, konserwatorskie oraz adaptacyjne na rzecz tworzonego Muzeum Piśmiennictwa i Drukarstwa. Efektem tych działań jest ekspozycja stworzona we wnętrzu kościoła.

Ekspozycja stała
Ekspozycja stała została przygotowana z myślą o interaktywnych warsztatach z zakresu piśmiennictwa, papiernictwa polskiego i światowego oraz techniki i technologii drukarstwa europejskiego i azjatyckiego.

Działy tworzące ekspozycję stałą:

drukarski
papierniczy
piśmienniczy
Ekspozycja składa się z replik i oryginalnych pras drukarskich z Polski i Europy (jest tu np. replika prasy Gutenberga), sprzętu introligatorskiego, wyposażenia dawnej papierni i średniowiecznego skryptorium.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Urszula, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons