Cerkiew greckokatolicka pw. Pokrow Przeświętej Bogurodzicy, zbudowana w latach 1803−1811 jest budynkiem o wyraźnych nawarstwieniach stylowych. Najstarszą częścią jest zrąb ścian sanktuarium. Do niego dostawiono na przełomie XIX/XX w. nawę i babiniec. W 1885 wykonano pseudosklepienie nawy, a bryłę świątyni wzbogacono o zakrystię i kruchty. Należała do parafii greckokatolickiej w Miękiszu Nowym. W 1883 gontowe poszycie dachu zastąpiono blachą. W 1885 uzupełniono malowidła ścienne. Po 1947 opuszczona. W 1976 rozebrano dzwonnicę z XVII wieku. W 1989 wykonano prowizoryczne zabezpieczenie oraz utrwalono polichromię w babińcu.

Jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna, orientowana, posadowiona na podwalinie dębowej układanej na dużych kamieniach. Budynek jest jednym z nielicznych, w drewnianej architekturze cerkiewnej południowo-wschodniej Polski, przykładów inspirowanych murowanym barokowym budownictwem sakralnym.

W 1964 i 1965 jej wyposażenie (75 obiektów) w tym wielostrefowy, ramowy ikonostas z ok. 1815, dwa ołtarze boczne, feretrony przeniesiono do Muzeum-Zamku w Łańcucie.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons