Poprzedni, drewniany kościół pw. św. Wojciecha został wybudowany w 1767 r. 19 czerwca 1871 r. wicher wywrócił wieżę kościelną. Nie odbudowano jej, ponieważ już wówczas konstrukcja kościoła groziła zawaleniem. W 1923r. nadgniłe deski zastąpiono nowymi, naprawiono dachy i okna, a części ściany podmurowano. Dokładny opis budowli: „Jest to budynek wieńcowy, bez specjalnie architektonicznej wartości, o ścianach pokrzywionych i spróchniałych poszczególnych wieńcach. Kościół został podparty drewnianymi podporami, jak twierdzi ks. proboszcz jeszcze w 1864 r. Niektóre z tych podpór zgniły i zostały usunięte. Budowę nowego kościoła uważam za konieczną, a ponieważ nie jest kościół w obecnym stanie pod względem bezpieczeństwa zupełnie pewny i nie jest wykluczone jego zawalenie się, w razie większego wichru – proponuję spowodowanie zamknięcia kościoła, ewentualnie wzmocnienie go nowymi podporami. Ksiądz proboszcz Mazella wyjaśnił mi, że na wiosnę parafia zamierza przystąpić do budowy nowego kościoła, istniejący rozebrać, a materiał uzyskany wykorzystać na budowę sali, w której będzie można tymczasowo odprawiać nabożeństwa”. Ostatnie nabożeństwo w drewnianej świątyni odbyło się 23 czerwca 1929 roku o godzinie 9:00, a o godzinie 11:00 podczas sumy ks. proboszcz Żelazny z Pruszcza przedstawił historię świątyni. Znajdowały się w niej między innymi: 4 drewniane ołtarze, drewniana ambona, 2 konfesjonały, chrzcielnica, ławy na 143 osoby, organy, dzwon z liną i sygnaturka. Stary kościół rozebrano w czerwcu 1929 r. Projekt nowej świątyni wykonał architekt Stefan Cybichowski. W wyniku przetargu wygrała firma braci Szatkowskich z Tucholi. Pod ich kierownictwem pracowało 53 pracowników. Poświęcenie kamienia węgielnego pod kościół nastąpiło 12 kwietnia 1931 r. przez ks. prałata Pawła Czaplewskiego z Byszewy. 13 sierpnia odbyła się uroczystość zawieszenia wieńca na szczycie kopuły kościoła, który zawisł na wysokości 32 m pomiędzy dwoma sztandarami polskimi. Poświęcenia kościoła dokonał 16 września ks. proboszcz Jan Mazella,a konsekracji ks. biskup Stanisław Okoniewski 30 października 1932 r. w niedzielę. W uroczystości udział wzięli: ks bp. Stanisław Okoniewski, architekt Stefan Cybichowski i p. Prądzyński, wojewoda pomorski Stefan Kirtiklis, ks. prepozyt i infułat Juliusz Bartkowski, ks. dziekan Walerian Siegmund, ks. Hom, ks. Jan Wałdoch. Kazanie wygłosił ks. Wincenty Górecki z Tucholi. Na zakończenie odśpiewano "Boże coś Polskę". W 1936 r. parafianie z okazji 25-lecia kapłaństwa swojego proboszcza ofiarowali kościołowi trzy dzwony zamówione u ludwisarzy w Przemyślu.

Kościół jest orientowany. Zbudowany w stylu neoklasycystycznym na rzucie koła przenikającego się z krzyżem greckim nakryty kopułą. W wyposażeniu kościoła między innymi:

ołtarz późnobarokowy (1720r.) z wizerunkiem św. Barbary i św. Marii Magdaleny de' Pazzi,
ołtarze boczne rokokowe (II poł. XVIII w.) z obrazem NMP Niepokalanie Poczętej i św. Wojciecha,
chrzcielnica i konfesjonały rokokowe,
ambona neoklasycystyczna (1930-1932),
dwa feretrony z I poł. XVIII w.,
monstrancja,
dwa kielichy wykonane przez Matthiasa Pichelli (1639-1683), złotnika gdańskiego,
pod chórem muzycznym znajduje się tablica poświęcona budowniczemu i proboszczowi ks. Janie Mazelli, rozstrzelanego przez hitlerowców w 1939 r.
Kopułę kościoła widać przy dobrej pogodzie z wielu kilometrów.






Opis skopiowano z wikipedii.