Murowana świątynia została wzniesiona w 1679 roku, natomiast w 1725 roku została wybudowana dzwonnica. W 1420 roku w czasie najazdu, czescy husyci kościół spalili, a ludność częściowo wymordowali, reszta uciekła i parafia wygasła. Około 1470 roku wybudowano nowy, też drewniany kościół, a znalezioną - z poprzedniego kościoła - figurę św. Katarzyny Aleksandryjskiej umieszczono w ołtarzu głównym. W latach 1982–1983 świątynia została rozbudowana, ponieważ okazała się za mała dla potrzeb parafii, kościół został wtedy powiększony i połączony ze wspomnianą wyżej dzwonnicą. W ten sposób powierzchnia użytkowa świątyni zwiększyła się niemal dwukrotnie. W 2003 roku został przeprowadzony remont świątyni: zainstalowano ogrzewanie elektryczne oraz wykonano remont całej budowli. Przez ostatnie lata zostało wykonanych wiele odnowień i renowacji; np. została położona kostka brukowa wokół świątyni, została zmieniona blacha na dachu kościoła, a także wiele innych prac.

Kościół jest jednonawowy i posiada barokowy wystrój. Został zbudowany bez określonego stylu. Na szczycie ołtarza głównego jest umieszczona mała figurka św. Katarzyny Aleksandryjskiej wykonana przez ludowego rzeźbiarza. Nie można ustalić, kiedy została wykonana, ale na pewno liczy wiele setek lat. Na sklepieniu prezbiterium, w centralnej części, jest umieszczony obraz Chrystusa Króla, po lewej stronie obraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej, po prawej obraz św. Wojciecha. Na sklepieniu, w nawie świątyni, znajduje się sześć obrazów przedstawiających sceny z ewangelii. Obrazy te zostały wykonane przez malarza Zbigniewa Mila w 1997 roku. Dookoła kościoła znajduje się 14 obrazów Drogi Krzyżowej. Z lewej i prawej strony ołtarza znajdują się figury św. Piotra z kluczami do nieba i św. Pawła z mieczem.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jacek Halicki, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons