Świątynia znajduje się w lesie niedaleko wsi Stara Grzybowszczyzna.

Budowla murowana, posiadająca od frontu wieżę oraz kopułę nad centralną częścią nawy.

Cerkiew została wzniesiona z inicjatywy Eliasza Klimowicza, miejscowego charyzmatycznego przywódcy religijnego. Rozpoczął on budowę cerkwi w 1904, po dwóch latach kwestowania wśród wiernych. Jednak budowę świątyni przerwała I wojna światowa. Po powrocie z bieżeństwa w 1919, zgodę na dokończenie budowy od władz II Rzeczypospolitej Klimowicz uzyskał dopiero w 1926. Została ona ukończona i wyświęcona w 1929. Po zaproponowaniu Eliaszowi wstąpienia do zakonu, w celu jurysdykcji świątyni notarialnie przepisał on cerkiew na Prawosławny Konsystorz z Grodna. Jednak w lipcu 1934 podczas uroczystych postrzyżyn Klimowicza doszło do zatargu z biskupem Antoniuszem z Grodna, w efekcie którego Klimowicz cerkiew zamknął, zmusił mnichów do opuszczenia świątyni i skierował do sądu pozew o prawa własności do cerkwi. Na początku 1938 Klimowicz wygrał proces o cerkiew i sprzedał ją za 500 złotych katoliczce z Sokółki Marii Soroczyńskiej, która świątynię przekazała rzymskokatolickiej Kurii Metropolitalnej w Wilnie. Obiekt został przejęty przez siostry zakonne, a w budynku cerkwi urządzono rzymskokatolicką kaplicę. W czasie II wojny światowej cerkiew przejęli prawosławni.

W latach 2011–2012 dokonano gruntownego zewnętrznego remontu cerkwi (odnowiono elewację, kopułę i krzyże, wzmocniono konstrukcję i wymieniono pokrycie dachu, wykonano nową stolarkę okienną i drzwiową). Po zakończeniu prac cerkiew została poświęcona 7 lipca 2012 (w uroczystość patronalną) przez biskupa supraskiego Grzegorza.

Świątynię wpisano do rejestru zabytków 7 lutego 2011 pod nr A-336.

W pobliżu cerkwi znajduje się niewielki czynny cmentarz prawosławny.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Krzysztof Kundzicz, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons