Pałac położony jest pośród malowniczego, neoromantycznego parku, założonego w 1894 roku. Jego okazała powierzchnia to doskonałe miejsce do spacerów, odpoczynku czy aktywnego spędzenia czasu pośród zieleni. W parku znajduje się staw z urozmaiconą linią brzegową, umocnioną kamieniami i obsadzoną lipami. Największym skarbem parku jest ponad 350-letni platan klonolistny o obwodzie 700 cm, wpisany na listę pomników przyrody. Drzewo przyciąga wzrok okazałymi rozmiarami oraz typową dla tego gatunku, charakterystyczną korą łuszczącą się w postaci tarczek.
Historia Pałacu
Historia pałacu jest dosyć rozbudowana i niejednoznaczna. Na przestrzeni wieków wielokrotnie zmieniali się jego właściciele.
Wieś Krotoszyce założona została w 1255 roku i ta data uznawana jest za początki istnienia posiadłości, na której obecnie znajduje się Pałac. Początkowym właścicielem był Bolesław II, książę Śląska, zwany Panem Krotoszyc. Kolejnymi właścicielami na mocy prawa zastawnego byli obywatele pobliskiej Legnicy: Nitsche i Peter Ungerothen. Zajmowali oni posiadłość przez kolejne 34 lata, do 1433 roku kiedy przeszła ona w ręce mnichów zakonu kartuzów.
W II połowie XVI wieku Panem Krotoszyc zostaje Peter Heinrich, nazywany także Panem Folwarku Legnickiego, a w późniejszym czasie także Nowej Wsi Legnickiej. Rok 1600 ro ważna dla tego miejsca data, ponieważ według źródeł właśnie w tym roku Hans Sebaldus Heinrich rozpoczyna budowę Pałacu w Krotoszycach. Postać ta ma dla historii Krotoszyc duże znaczenie z racji odnowienia w 1626 roku kościoła w Krotoszycach. Dekadę później, w II połowie XVII wieku pałac staje się własnością Floriana Thilo von Thielau. Zostaje on także ówczesnym panem Krotoszyc. Dokonuje on przebudowy pałacu, nadając mu neobarokowy styl.
Przez kolejne 170 lat majątkiem zarządzali kolejni członkowie rodziny von Thielau. W latach 1881-1912 kolejny właściciel Krotoszyc dokonuje elektrycznej modernizacji pałacu oraz kolejnej przebudowy, o czym świadczy data znajdująca się nad portalem wejściowym, dobudowanej w zachodnim skrzydle klatki schodowej. Po II wojnie światowej, w latach 1945-1949 posiadłość administrowana była przez wojska radzieckie, a następnie przeszła w ręce PGR. Dopiero od 1990 roku stanowi własność prywatną.
„Pierścień i sroka”
Pewnego dnia w zamku Legnitz na Śląsku, zginął bardzo cenny pierścień księżnej, który trzymany był w jej pokoju. Oprócz księżnej, do pomieszczenia dostęp miał tylko jeden szlachcic. Odpowiedzialny był za służenie księżnej i podejrzenia spadły od razu na niego. Uparcie zaprzeczał i wskazywał, że jest ze starszego rodu i dlatego nigdy nie podjąłby się takiego występku. Tłumaczenia jednak na nic się zdały - został wypędzony z zamku ze wstydem i hańbą.
Po wielu latach książę zorganizował wielkie polowanie. Rycerz upatrzył sobie srokę, leżącą w gnieździe na wysokim drzewie. Podszedł bliżej i zobaczył coś migoczącego w gnieździe. Wspiął się na drzewo i wewnątrz gniazda odnalazł zaginiony pierścień. Teraz stało się jasne, że szlachcic został niesłusznie oskarżony o kradzież. On, który w międzyczasie wyrósł na mężczyznę został ponownie zaproszony na książecy dwór w Legnicy i ponownie przyjęty z łaską. Aby zrekompensować niesprawiedliwość, książę oddał mu swój zamek w Krotoszycach wraz z całą wioską. Powiedział mu "Odtąd, ponieważ ty i twój stary rycerski ojciec jesteście ostatnimi gałęziami szlacheckiego rodu, prowadźcie pień drzewa z dwoma gałęziami w herbie. Złodziejka sroka z pierścieniem w dziobie siedzi na hełmie rycerza w koronie. To ma przypomnieć mi, że zrobiłem wam źle". Von Thielau posiadają ten herb od tamtych czasów i nadal go używają.
Hotel
Hotel znajduje się w pierwotnych zabudowaniach folwarcznych Pałacu Krotoszyce. Stanowi kompleks bankietowo-konferencyjny, oferując 133 miejsc noclegowych w gustownie urządzonych pokojach o 3-gwiazdkowym standardzie. Do dyspozycji znajdują się pokoje 1, 2, i 3-osobowe. W hotelu znajduje się restauracja, serwująca dania à la carte. Wystrój restauracji ze sklepieniami krzyżowymi i kolumnami, a także wyrafinowane menu nawiązują do charakteru całego kompleksu.