Po założeniu Cmentarza Rakowieckiego w 1803 roku postawiono drewnianą kaplicę. Prowizoryczna budowla i nieestetyczny wygląd wzbudziła ostrą krytykę w krakowskiej prasie. Ponieważ Kraków uznano za twierdzę i prowadzono wówczas prace fortyfikacyjne, oraz z powodu położenia cmentarza w bezpośrednim sąsiedztwie pasa fortyfikacyjnego wojskowe władze austriackie znacznie utrudniały próbom wzniesienia nowej kaplicy. Pozwolenie uzyskano dopiero w 1856 roku, a z niewiadomych przyczyn prace ruszyły dopiero pięć lat później - 27 lipca 1861 roku. Uroczystej konsekracji dokonał biskup krakowski Ludwik Łętowski 28 października 1862 roku. Kaplica w stylu neoklasycystycznym. Nad wejściem znajduje się malowany na blasze obraz z 1937 roku przedstawiający Matkę Boską Częstochowską oraz napis po łacinie "Beati qui in Domino moriuntur - Błogosławieni, którzy umierają w Panu". Elementy dekoracyjne wewnątrz i na zewnątrz wykonane zostały z piaskowca. Mensy i retabula głównego ołtarza oraz dwóch bocznych - z drewna dębowego Obraz ołtarza głównego, namalowany na płótnie w 1862 roku przedstawia scenę Zmartwychwstania Chrystusa. W ołtarzach bocznych znajdują się obrazy przedstawiające Matkę Boską z Dzieciątkiem, klęczącego św. Stanisława biskupa w pontyfikalnych szatach i św. Barbarę oraz śmierć św. Józefa. W podziemiach kaplicy znajduje się krypta grobowa rodziny Helclów, ale wyłącznie tych, którzy znali i władali językiem polskim. Wewnątrz kaplicy, na ścianach umieszczono epitafia wykonane z czarnego marmuru dębnickiego przedstawiające portrety (malowane na blasze) zmarłych, pochowanych w krypcie członków rodziny Helclów oraz portret fundatora Ludwika i jego żony Anny oraz brata - Antoniego Zygmunta Helcla.





Opracowano na podstawie wikipedii.