Modernistyczna budowa Kościoła reprezentuje architekturę młodopolską i jest jednym z najwybitniejszych dzieł polskiej sztuki sakralnej z początków XX wieku.

Jezuici osiedlili się w tym miejscu w 1868 roku, a dwa lata później postawiono tu kaplicę. Niedługo później pierwotna kaplica okazała się niewystarczająca i w 1903 roku zapadła decyzja o budowie nowej, okazałej świątyni. Ostatnie nabożeństwo w kaplicy odbyło się 20 maja 1912 roku, po czym przeniesiono Najświętszy Sakrament do nowej świątyni. Rozbiórkę rozpoczęto 21 maja.
1 listopada 1909 biskup krakowski Anatol Nowak poświęcił kamień węgielny nowego kościoła. Budowa trwała do 1912, jednak ze względu na działania wojenne zdobienie kościoła i wyposażenie znacznie się przedłużyło. Ostatecznie konsekracja miała miejsce 29 maja 1921 roku, dokonał jej biskup Anatol Nowak w towarzystwie 24 innych biskupów, przebywających wówczas w Krakowie na Konferencji Episkopatu Polski.
W 1960 roku urządzono w kościele kaplicę adoracji Najświętszego Sakramentu, którą poświęcił Karol Wojtyła 29 października 1960.

Architektura kościoła nie odwołuje się wyłącznie do modernizmu, istnieją tu także nawiązania do tradycji barokowej, gotyckiej i romańskiej. Wieża kościelna ma 68 metrów wysokości, co czyni ją jedną z najwyższych w Krakowie. Ściany kościoła wykonano z czerwonej cegły, obramowania okienne z szarego kamienia. Pośrodku w zwieńczeniu okien umieszczono mozaiki - herby miast, które przyczyniły się do budowy świątyni.
Nad wejściowym portalem, pod wieżą znajduje się mozaika Przebicie Boku Chrystusa. Na zewnątrz zakrystii, na tle ściany wschodniej znajduje się pomnik twórcy świątyni Franciszka Mączyńskiego z 1912 roku. Posąg odlany z brązu ofiarowała świątyni wdowa po architekcie w 1953 roku.

Wnętrze bazyliki trójnawowe. Sklepienia wykonane z żelbetu (jako pierwsze w Krakowie). Posadzka nawiązuje do kościołów starochrześcijańskich. Stacje drogi krzyżowej Jezuici zakupili we Francji w 1937 roku. Początkowo miały być przeznaczone do kościołów w Kołomyi (na Ukrainie), jednak w 1946 roku przywieziono je do Krakowa i zamontowano w 1959 roku.
Obraz główny, zbudowany w latach 1915-1920 jest dziełem Franciszka Mączyńskiego. Fryz mozaikowy w prezbiterium wykonała firma z Wenecji. Mozaika ma 30 metrów długości, przedstawia hołd złożony Chrystusowi przez świętych i błogosławionych polskich, prowadzonych przez św. Stanisława oraz naród polski, wiedziony do Jezusa przez króla Władysława Jagiełłę i jego żonę Jadwigę Andegawenkę.
W sześciu bocznych ołtarzach umieszczono wykonane w latach 1920-1930 rzeźby. Uwagę zwraca Ołtarz Matki Boskiej Anielskiej, który jest jednym z najcenniejszych dzieł sakralnych w Polsce z okresu międzywojennego. Matka Boska przedstawiona jest jako królowa w koronie, adorowana przez grupę ośmiu aniołów.

Organy do Kościoła zakupiono w 1928 roku. Obecnie posiadają 47 głosów i trakturę elektryczną. Utrzymane są w romantycznej stylistyce brzmieniowej, która była charakterystyczna dla budownictwa organowego przełomu XIX i XX wieku.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: Mach240390 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]