Podwójne Sanktuarium: Najświętszej Maryi Panny - Matki Zbawiciela i św. Stanisława Kazimierczyka.

Ufundowana przez Kazimierza Wielkiego około 1340 roku. Pierwotnie kościół wykonany był z drewna. Budowę murowanej świątyni rozpoczęto w 1385 roku, ukończono w 1405. Szczyt fasady dobudowano około 1500 roku, dzwonnice dopiero w latach 1566-1582. Bazylika stanowi akcent rozległego kompleksu budynków, na który składa się kościół i ufundowany w 1405 roku klasztor kanoników regularnych, połączonych przejściem wspartym na arkadach.
Bazylika Bożego Ciała jest to trójnawowa bazylika bez transeptu - posiada natomiast luźno stojącą wieżę oraz malowniczą sygnaturkę.
W nawie głównej znajduje się powstała w XVIII wieku ambona w kształcie łodzi. Po lewej ołtarz z obrazem Chrystusa Salwatora, po prawej ołtarz z obrazem Madonny. Oba obrazy pochodzą z początku XVII wieku.
W nawie północnej znajduje się manierystyczne mauzoleum Stanisława Kazimierczyka oraz neorenesansowa płyta poświęcona Bartłomiejowi Berrecciemu, spoczywającemu w bazylice. Na ścianie m.in obraz Przemienienie Pańskie i Sąd Piłata z 1626 roku.
Do nawy południowej przylega kaplica św. Anny, obok znajduje się kaplica Zwiastowania z monumentalnym portalem, stiukową dekoracją w kopule i brązową chrzcielnicą z I połowy XV wieku. W ołtarzu namalowany w XVI wieku obraz Madonny a pod kaplicą krypta.
Przy ścianach prezbiterium znajdują się stalle wykonane w latach 1624-1632 z figurami świętych i obrazami ukazującymi historię zakonu. Ołtarz główny wykonany z drewna, bogato złocony. Głównym obrazem ołtarza jest Narodzenie Chrystusa a w zwieńczeniu Zdjęcie z Krzyża. Po prawej stronie posąg św. Stanisława Kazimierczyka.

Organy znajdujące się w bazylice, są największym instrumentem w Krakowie. Zaprojektowano je na 83 głosy. Składają się z dwóch części: Organów głównych, umieszczonych na chórze muzycznym (63 głosy), Organów bocznych mieszczących się w prezbiterium (20 głosów).
Zaplanowane organy są na 5920 piszczałek i 25 dzwonów. Organy boczne są elektrycznie połączone z organami głównymi. Budowę organów rozpoczęto w 1957 roku.
Pierwsze wzmianki o organach w Bazylice Bożego Ciała pochodzą z 1373 roku. Z informacji zgromadzonych przez ks. Kazimierza Łataka dowiadujemy się: "Z analizy zapisów w zachowanych księgach miejskich Kazimierza wynika, że obecny kościół oddano do użytku sakralnego w latach osiemdziesiątych XIV wieku, a ściślej mówiąc po konsekracji trzech ołtarzy w 1387 roku. Kościół miał także chór przy ścianie północnej, na który prowadziły kręte, kamienne schody zachowane w niezmienionej formie do dnia dzisiejszego. Na chórze znajdowały się organy, które zbudował w latach 1373-1378 mistrz Marcin, a w 1385 roku przerobił mistrz Jan".
Wspomniany mistrz Jan, to prawdopodobnie Jan Wanc, bardzo znany wówczas organmistrz z Żywca. Był to jeden z pierwszych świeckich budowniczych organów w Polsce. Wejście do tych organów znajdowało się w wieżyczce, przez kręte, wąskie schodki. W 1439 roku zbudowano gankowe przejście łączące klasztor z z kościołem. Rok później dobudowano zakrystię, która wchłonęła część wieżyczki. W zakrystii wykonano balkonik, prowadzący z przejścia gankowego, dlatego zmieniono wejście z balkoniku na chór i organy. W tej formie utrzymało się do dnia dzisiejszego.
W dniu 9 grudnia 1595 bazylikę dotknął pożar, który strawił dach i organy. Nowe, 25- głosowe zbudowano w 1664 roku, które na chórze stały do 1957 roku.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Mach240390 [CC BY-SA 3.0 (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]