Cmentarz znajduje się na Kazimierzu, przy synagodze Remuh. Wejście znajduje się obok synagogi. Nekropolia ma 0,75 ha.

Pierwsze macewy postawiono w tym miejscu w 1552 roku. Starsze nagrobki w Polsce znajdują się jedynie we Wrocławiu i Lublinie. W 1800 roku, z przyczyn zdrowotnych, z rozkazu władz austriackich cmentarz został zamknięty, podobnie jak wiele innych cmentarzy znajdujących się w ścisłym centrum Krakowa. Mimo to, pochówki odbywały się tu do połowy XIX wieku. Na początku XX wieku gmina żydowska rozpoczęła renowację nekropolii.

Podczas II Wojny Światowej, na terenie cmentarza było wysypisko śmieci. Ocalało wówczas zaledwie 10-20 macew. W 1959 roku przeprowadzono tu wykopaliska archeologiczne, podczas których odnaleziono kilkaset macew, 700 stel nagrobnych i sarkofagów. Cmentarz odnowiono. W wewnętrzną część muru wbudowano fragmenty płyt nagrobnych, tworząc tzw. Ścianę Płaczu. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1552 roku.

Przypuszcza się, że najstarszą częścią cmentarza jest skwer znajdujący się w północnej części ulicy Szerokiej, przed synagogą. Do II Wojny Światowej ta część ogrodzona była wysokim murem. Obecnie ogrodzona jest niskim płotkiem w kształcie menor. Znajduje się na nim głaz z tablicą upamiętniającą 65 000 mieszkańców Krakowa i okolic, pochodzenia żydowskiego, zamordowanych podczas II Wojny Światowej przez Niemców.

W 1932 roku cmentarz został wpisany do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Barbara Maliszewska / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)