W 1920 roku krytyk, pisarz i kolekcjoner Feliks Jasieński przekazał krakowskiemu Muzeum Narodowemu swoje zbiory przedmiotów związanych z Japonią (w tym dzieła malarzy japońskich). Po śmierci kolekcjonera (1929) zbiory nie były wystawiane (czego powodem był m.in. brak miejsca, kolekcja liczyła bowiem ponad 6500 przedmiotów), z wyjątkiem wystawy w krakowskich Sukiennicach w 1944 roku. Wystawę tę zobaczył wówczas 19-letni Andrzej Wajda, który zafascynował się tą sztuką.

W 1987 roku, prawie pół wieku po tamtej wystawie, Andrzej Wajda odebrał nagrodę filmową Kioto. Postanowił całą sumę przeznaczyć na wybudowanie w Krakowie budynku, w którym można by umieścić zbiory Feliksa Jasieńskiego.

W realizacji tego planu Andrzeja Wajdę wsparły władze Krakowa oraz rząd Japonii (pomoc ambasadora Nagao Hyōdo). Do powstania muzeum przyczynili się także przyjaciele reżysera z Fundacji Kyoto-Kraków Andrzeja Wajdy i Krystyny Zachwatowicz. Około miliona dolarów przekazał na budowę centrum Związek Zawodowy Kolei Wschodniej Japonii (z przewodniczącym Akirą Matsuzakim).

Projekt koncepcyjny wykonał i podarował Fundacji Kyoto-Kraków znany, japoński architekt Arata Isozaki. Z biurem Isozakiego po stronie polskiej współpracował architekt Krzysztof Ingarden i JET Atelier. Jest to bardzo nowoczesny obiekt, odwołujący się jednak do dawnej sztuki japońskiej. W centrum znajdują się sale wystawowe oraz konferencyjne. Oprócz stałej ekspozycji organizowane są także wystawy czasowe (związane ze sztuką, kulturą i techniką japońską). Ponadto instytucja prowadzi kursy parzenia herbaty, układania kwiatów (ikebana) oraz kursy języka japońskiego. Centrum jest siedzibą Ogólnopolskiego Klubu Bonsai.

Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha” w Krakowie zostało otwarte 30 listopada 1994 roku.

W 1997 roku Centrum Manggha otrzymało Nagrodę Specjalną Fundacji Japońskiej.

11 lipca 2002 roku cesarz Akihito wraz z małżonką Michiko odwiedzili Mangghę. Na specjalne życzenie cesarza zorganizowana została wystawa drzeworytów dziewiętnastowiecznego artysty japońskiego Hiroshige Utagawy. Para cesarska ofiarowała Centrum sprzęt audiowizualny, który wykorzystywany jest w szkole języka japońskiego.

Od 1 grudnia 2004 roku Centrum Manggha jest samodzielną instytucją kultury. Do tego czasu była oddziałem Muzeum Narodowego w Krakowie. Od 2007 istnieje pod obecną nazwą.

W 2006 roku zostało wybrane jako jedna z 20 najciekawszych realizacji architektonicznych w Polsce po 1989 roku w konkursie „Polska. Ikony architektury”.


Nazwa Manggha wywodzi się bezpośrednio od pseudonimu Feliksa Jasieńskiego, którego kolekcja stanowiła impuls dla powstania muzeum. Pseudonim ten nawiązuje z kolei do zbioru drzeworytów japońskiego artysty Hokusaia pod takim właśnie tytułem (jap. 漫画, we współczesnej transkrypcji: Manga). Obecnie wyraz ten ma poza Japonią nieco inne znaczenie i odnosi się do japońskich komiksów. Twórczość Hokusaia stanowi tylko niewielką część aktualnej kolekcji muzeum.

Instytucja została otwarta w 1994 roku jako Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”, zaś w 2007 decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego otrzymała status muzeum i zmieniła oficjalną nazwę na Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”. Feliks Jasieński uznawany jest za patrona muzeum.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. KazimierzP / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons