Znajduje się tutaj spreparowany, zachowany w idealnym stanie, prehistoryczny nosorożec włochaty, jedyny na świecie zachowany w całości okaz tego wymarłego ponad 12 tys. lat temu zwierzęcia. Od października 2012 roku wznowiło swoją działalność.




Początki muzeum sięgają 1865 r., kiedy to Kazimierz Wodzicki podarował zgromadzony zbiór ptaków Towarzystwu Naukowemu Krakowskiemu. Pierwotnie mieściło się w gmachu krakowskiego oddziału PAN przy ul. Sławkowskiej. W 1888 r. urządzono pierwszą wystawę dla zwiedzających. W 1929 r. muzeum wzbogaciło się o unikatowy okaz nosorożca włochatego znalezionego w Staruni koło Stanisławowa sprzed ok. 30 tys. lat. Muzeum przeniosło się do obecnej siedziby w roku 1993.

W skład muzeum wchodzą wystawy stałe:

„Mięczaki Świata” – składa się z dwóch części: w pierwszej przedstawione są mięczaki wymarłe (m.in. amonity) oraz współczesne, w drugiej prezentowane są różnorodne wyroby, do produkcji których została wykorzystana masa perłowa i perły.
„Rozmowa z kamieniem” – prezentacja minerałów i skamieniałości ofiarowanych Muzeum przez Zbyluta Grzywacza, ekspozycja została zadedykowana poezji Wisławy Szymborskiej.
„Fauna Plejstocenu” – przedstawia kopalne szczątki wymarłych zwierząt należących do tzw. megafauny plejstoceńskiej. Można zobaczyć jedynego zachowanego w całości nosorożca włochatego (ze skórą i tkankami miękkimi), prezentowane są także kopalne szczątki mamutów, niedźwiedzia jaskiniowego oraz jelenia olbrzymiego.

Jedną z ważniejszych wystaw czasowych, jakie zorganizowało muzeum w 2004 r., było tzw. mobilne oceanarium krążące po Polsce, które cieszyło się ogromnym zainteresowaniem wśród odwiedzających.

W sierpniu 2009 roku Muzeum Przyrodnicze ISEZ PAN zostało początkowo zamknięte dla zwiedzających do odwołania, a następnie przekształcone tymczasowo w tzw. żywe muzeum. W latach 2008-2012 w budynku mieściło się prywatne Aquarium o charakterze edukacyjnym, interaktywnym. Aquarium zostało zlikwidowane nakazem komorniczym w dniu 11 czerwca 2012 roku.


W dniach od 25 października 2013 do 15 marca 2014 dostępna była dla zwiedzających wystawa „Bursztyn w dziejach i tradycji Europy”. Największa wystawa czasowa, popularyzująca bursztyn bałtycki w Polsce. Organizatorzy ekspozycji na powierzchni ok. 700 m² zaprezentowali pochodzenie i właściwości bursztynu, jego znaczenie dla badań naukowych oraz rolę bursztynu w sztuce i gospodarce Europy od paleolitu, przez okres rzymski i średniowiecze aż do czasów współczesnych. Oddzielne miejsce w ramach wystawy poświęcono prezentacji Gdańska – Światowej Stolicy Bursztynu.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Krzyycho, CC BY-SA 4.0 , Wikimedia Commons