Dworek powstał w 1826 roku, jego obecnym właścicielem jest Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Jest to typowa, wiejska rezydencja parterowa z dobudówką mieszczącą niegdyś pracownię Jana Matejki. Od frontu dostawiona jest weranda zaprojektowana przez Matejkę. Dach kryty gontem. Wokół dworku roztacza się 4-hektarowy park. Od 1966 roku w dworku mieści się Muzeum, poświęcone twórczości Jana Matejki. Jedna z sal przypomina innego wybitnego mieszkańca Krzesławic - Hugona Kołłątaja.


W 1788 roku Krzesławice tytułem emfiteuzy weszły w posiadanie ówczesnego rektora Akademii Krakowskiej - Hugona Kołłątaja. Wybudowany przez niego dwór stał w miejscu, w którym obecnie znajduje się latarnia koło parkingu. Po wybudowaniu nowego dworu, stary dwór pełnił funkcję kuchni letniej. Został rozebrany w 1918 roku.
Po upadku wojny w obronie Konstytucji 3 maja dwór został odebrany Kołłątajowi i objął go konsyliarz konfederacji targowickiej Karol Głębocki. Na początku XIX w. dwór zakupili Kirchmayerowie, którzy w 1826 roku wznieśli obecny dwór.

Spokrewniony z Kirchmayerami Jan Matejko zakupił dworek w 1876 roku. W tym okresie dworek został rozbudowany według projektu Matejki. W Krzesławicach, artysta stworzył wiele swoich dzieł, głównie portrety i szkice, a także cykl „Dzieje cywilizacji w Polsce”, tutaj powstał też częściowo obraz „Kościuszko pod Racławicami”.

Po śmierci Jana majątek przeszedł w ręce żony, a następnie syna Tadeusza. Choć Jan Matejko marzył, by dworek stał się siedzibą rodową, to majątek był tak zadłużony, że trzeba go było sprzedać. Trafił on w ręce Cybulskich, a w 1959 roku ich córka przekazała dworek krakowskiemu Towarzystwu Przyjaciół Sztuk Pięknych.

17 stycznia 1966 roku dokonano uroczystego otwarcia muzeum. Znalazły tu miejsce pamiątki po Janie Matejce i Hugonie Kołłątaju, wyeksponowano poczet królów i książąt polskich (autorstwa uczniów Jana Matejki).

Z oryginalnego wyposażenia dworu nie zachowało się wiele .Z czasów Matejki pochodzą: drzwi wejściowe, drewniana ławka, ganek oraz dzwon do zwoływania domowników. Większość obecnego umeblowania pochodzi z dawnego pałacu hrabiego Xawerego Pusłowskiego przy ul. Westerplatte i jest depozytem Muzeum UJ.

Do ciekawszych eksponatów należą:
- Sepet zdobiony kością (XVIII w.)
- Szafa rokokowa z 1737
- Sepet zdobiony macicą perłową (XIX w.)
- Komplet mebli w stylu Ludwika Filipa
- Fortepian na którym grywała żona Jana Matejki, Teodora Matejko
- Stół i szafa w stylu neobarokowym (według tradycji po Henryku Sienkiewiczu)
- Skrzynia na rysunki po Janie Matejce
- Gałąź palmowa z wieńca przysłanego na pogrzeb Jana Matejki przez Henryka Siemiradzkiego
- Nekrolog Jana Matejki
- Jan Matejko, oprawiony cykl grafik: Stroje w Polsce z dedykacją dla Leona Serafińskiego
- Jan Matejko, Herb cechu ślusarzy (proj. polichromii do Kościoła Mariackiego w Krakowie)
- Jan Matejko, Orzeł (proj. polichromii do Kościoła Mariackiego w Krakowie)
- Jan Matejko, Głowa konia
- NN, Portret Hugona Kołłątaja
- NN, Portret Tadeusza Kościuszki
- NN, Portret Stanisława Augusta Poniatowskiego
- Portrety państwa Cybulskich

W 1961 roku zespół dworsko-pałacowy wpisany został do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: MSzybalski / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)