W II połowie XV wieku została przebudowana. W 1575 budynek stał się własnością kościelną i od tego momentu, aż do początku XIX wieku zamieszkiwali w nim wikariusze zamkowi. W 1809 przeszedł na własność rządu Księstwa Warszawskiego. W 1815 stał się własnością prywatną. W 1879 kamienica została przebudowana według projektu Wandalina Beringera. Ostatnia przebudowa miała miejsce w 1924. Kierował nią architekt Henryk Lamensdorf. Od 2004 w budynku ma siedzibę Włoski Instytut Kultury.

2 maja 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Mach240390, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons