W I połowie XIV wieku na miejscu obecnej kamienicy wzniesiono dwa gotyckie domy. Pierwszym notowanym w źródłach właścicielem kamienicy północnej (nr 28) był Andrzej Werzingi, zaś południowej (nr 30) płatnerz Nicolaus. Pierwszy dom nazywany był Kamienicą Książąt Łabędzkich i Kamienicą Protkowicowską, zaś drugi Kamienicą Gubinowską. Oba budynki spłonęły podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850 roku. Jeszcze w tym samym roku wzniesiono na ich miejscu, według projektu Piotra Barańskiego i Teofila Żebrawskiego, jeden budynek o podwójnym adresie. W 1927 został on przebudowany pod kierunkiem architekta Beniamina Torbego.

Na podworcu kamienicy w 1913 wybudowana została Synagoga Tignera. W 1931 przebudowano ją w stylu modernistycznym według projektu żydowskich architektów Izaaka Goldbergera oraz Izraela Messingera. Uroczyste otwarcie bożnicy miało miejsce w 1932 roku i funkcjonowała do 1939. Po II wojnie światowej oficyna była wykorzystywana jako magazyn, a następnie sala prób Miejskiego Teatru Muzycznego. Od lat 70. XX wieku jest w stanie ruiny.

20 marca 1975 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Mateusz Giełczyński, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons