W średniowieczu i czasach nowożytnych na miejscu obecnej kamienicy znajdowały się dwa domy mieszczańskie. Zostały one wzniesione w XV wieku. W XVI wieku były przebudowywane. W XVIII wieku zostały scalone w jedną budynek. Na początku XIX wieku kamienica została zakupiona przez F. Boguckiego. W latach 1821–1822 została nadbudowana i przebudowana na zajazd. Kamienica spłonęła podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Odbudowana została w tym samym roku jako jednopiętrowa. W II połowie XIX wieku wzniesiono oficynę tylną. W 1870 przebudowano wnętrza, tworząc nową klatkę schodową. W 1908 budynek przeszedł przebudowę, podczas której otrzymał obecną neorenesansową fasadę. W latach 1979–1986 kamienica została odnowiona. Od 1987 tworzy razem z dwoma poprzednimi kamienicami przy ulicy Gołębiej: nr 14 i nr 16 zespół Kolegium Opolskiego[1].

19 czerwca 1967 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].


Kamienica ma dwie kondygnacje. Jest dwutraktowa, z sienią przejazdową. Fasada, o sześciu osiach, posiada neorenesansowy wystrój. W trzeciej osi parteru znajduje się barokowy portal wejściowy ozdobiony rustyką. Pomiędzy parterem a pierwszym piętrem zaprojektowano fryz, oddzielony od elewacji obu kondygnacji gzymsami, w którego centralnej części umieszczono wizerunek Matki Boskiej[1].






Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Maatex, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons