W miejscu obecnej kamienicy, w średniowieczu znajdowały się trzy gotyckie domy, należące do dominikanów. Były one wynajmowane kupcom i rzemieślnikom, o czym świadczą zapisy w księgach poboru szosu. W I połowie XV wieku dwa domy były drewniane a jeden murowany. Pod koniec XVIII wieku dwa zachodnie domy scalono. Ostateczna przebudowa na jedną, 2-piętrową kamienicę miała miejsce w I połowie XIX wieku. Budynek spłonął w 1850 roku podczas wielkiego pożaru Krakowa. Podczas odbudowy otrzymał on prostą fasadę z dekoracjami w postaci opasek wokół okien i profilowanych gzymsów, a także tralkowe balustrady ganków i schodów. W 1967 roku kamienicę wpisano do rejestru zabytków.




Zdjęcie: Mach240390, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons