W XV wieku kamienica została rozbudowana do rozmiarów typowej kamienicy krakowskiej. W czasach nowożytnych była siedzibą cechów: kowali i złotników. Budynek spłonął podczas wielkiego pożaru Krakowa w 1850. Odbudowany został w obecnej formie. W 1967 roku została wpisana do rejestru zabytków.

Kamienica posiada trzy kondygnacje. Fasada jest trójosiowa, o prostym wystroju. W trzeciej osi parteru znajduje się pozbawiona portalu brama.





Zdjęcie: Mach240390, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons