Nazwa „Pod Etiopy” nawiązuje do nazwy mieszczącej się tu na początku XVI wieku apteki Grygiera i Jacentego Kwapińskich. Pierwsze, narożne piętro wspiera pochodząca z XVI wieku płaskorzeźba przedstawiająca dwóch murzynów, która miała stanowić reklamę apteki.

Rodzina Kwapińskich jest również odpowiedzialna za współczesny wygląd kamienicy. W połowie XVII wieku Grygier Kwapiński przebudował kamienicę z drewnianej na murowaną, a pod koniec XVII wieku jego syn Jacenty Kwapiński dodał drugie piętro (pisownia oryginalna): "...uważając rozsądnie, że i positio loci samejże kamienicy poblisku Rynku zostaje i narożnia będąc widok wszystkim (jej) mieszkańcom dodaje i same mieszkania I-go i II-go piętra mając niemal każde komnaty, kuchnie, przy niektórych i schowania się znajdują".

Po pożarze w 1821 kamienica została odbudowana i wtedy dodano trzecie piętro połączone z całością.

To tą kamienicą zachwycał się Konstanty Ildefons Gałczyński w wierszu Zaczarowana dorożka: "Przystanęliśmy pod domem „Pod Murzynami” (ach, dużo bym dał za ten dom)..."

Obok kamienicy, na pl. Mariackim, znajdował się postój dorożek, gdzie zatrzymywał się także mówiący wierszem fiakier Jan Kaczara, z którego usług korzystał Gałczyński i którego uwiecznił w swoich utworach. Na ścianie budynku umieszczono w 1989 roku tablicę upamiętniającą K. I. Gałczyńskiego i Zaczarowaną Dorożkę.




Opis skopiowano z wikipedii
Zdjęcie: Zygmunt Put, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons