Kamienica powstała w latach 1938–1940. Zaprojektowana została jako pięciopiętrowa kamienica w stylu umiarkowanego modernizmu. Na każdym z pięter zaprojektowano po dwa trzypokojowe mieszkania. Wysokość budynku została dostosowana do sąsiadującego z nim Gmachu Narodowego Banku Polskiego. Wydział Budownictwa zalecił, aby kamienne filary na parterze były gładkie, bez mijanego boniowania, zaś obramienia okien I piętra bogatsze. Elewacja frontowa otrzymała mocne wertykalne podziały przeprowadzone lizenami, między którymi umieszczono okna. Na pierwszym piętrze skrajne okna flankowane są dwoma płaskorzeźbami każde; wykonane są one ze sztucznego kamienia, a przedstawiają zgeometryzowane wazony ze sztucznymi kwiatami projektu i autorstwa Franciszka Kalfasa. Na elewacji zachowała się tabliczka-wizytówka Fryderyka Tadaniera z datą 1940. W 1940 roku przedłożono dodatkowe plany na zmiany w układzie wewnętrznym piwnic i parteru (zaplanowano pomieszczenia dla apteki, dyżurki laboratorium na parterze).




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Mach240390, CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons