Budynek ten zakupiony został w II połowie XIX wieku przez Marcelinę i Aleksandra Czartoryskich z przeznaczeniem na ich miejską siedzibę. Przebudowy pałacu dla nowych właścicieli dokonał Maksymilian Nitsch w 1875 roku. W elegancko urządzonych wnętrzach zgromadzono dzieła sztuki i pamiątki związane z dziejami Polski i rodem Czartoryskich. Główna sala pałacu (Marmurowa) przeznaczona została na salę koncertową. Marcelina dawała w niej koncerty fortepianowe dla zaproszonych gości. Komnatę zdobił kominek, na którym stało marmurowe popiersie Fryderyka Chopina. Całość uzupełniały jedwabne kotary z wyhaftowanym herbem Czartoryskich. W wielkim salonie zawieszono portret ks. Adama Czartoryskiego, portret Aleksandra Czartoryskiego i portret Marcelin Czartoryskiej.W gabinecie pani domu znajdowały się dwa cenne płótna: "Śmierć ks. Adama Czartoryskiego" i "Maciek Borkowic". Rezydencja pozostawała w rękach Czartoryskich przez 10 lat. W 1886 roku przebudowana została na reprezentacyjny Grand Hotel.

W młodości, w hotelowej restauracji pracował m.in. Henryk Worcell, który swoje wrażenia opisał w wydanej w 1936 powieści Zaklęte rewiry. W hotelu kręcono filmy: Vinci oraz Długi Weekend.

Hotel posiada 3 kondygnacje. Znajduje się tu 64 pokoi, 9 apartamentów ( w tym Apartament Marmurowy oraz Kominkowy), restauracja (Sala Lustrzana i Grand Signature), cafe bar.

W 1965 roku Hotel wpisany został do rejestru zabytków.







Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Travelarz / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)