Kamienica została wzniesiona w latach 1927–1929 jako dom czynszowy lwowskiego Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych. Projektantem budynku był architekt Wacław Nowakowski. W 2011 kamienica przeszła remont elewacji, podczas którego skuto i odtworzono na podstawie oryginalnej receptury tynki oraz poddano konserwacji okładziny ceglane, sztukaterie, gzymsy, obramienia okienne oraz stolarkę bram wejściowych i witryn.

31 grudnia 1992 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienicę zaprojektowano na planie nieregularnej podkowy. Posiada ona pięć pięter. Parter przeznaczono na lokale handlowo–usługowe, natomiast wyższe kondygnacje na dwu- i trzypokojowe mieszkania. Budynek ma cztery klatki schodowe, w tym dwie narożne z górnym oświetleniem oraz windy.

Kamienica posiada trzy elewacje frontowe utrzymane w stylu polskiej odmiany art déco z widocznymi wpływami ekspresjonizmu. Parter został potraktowany cokołowo i obłożony cegłą klinkierową. Znajdujące się w nim witryny lokali usługowych mają kształt prostokątów o trójkątnych zamknięciach i są ozdobione miedzianymi szprosami, tworzącymi romby i trójkąty. Elewacja wyższych kondygnacji została podzielona poziomymi pasami. Budynek wieńczy wysoka attyka z wysuniętym gzymsem koronującym, ozdobiona klinkierowym romboidalnym fryzem. W centralnej części każdej elewacji zaprojektowano trójkątny wykusz, a uskokowe narożniki podkreślono trójkątnymi balkonami. Całość elewacji utrzymana jest w kolorze różu indyjskiego, kontrastującego z ciemnym klinkierem katowickim i białymi gzymsami.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Zygmunt Put Zetpe0202, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons