Centrum składa się z czterech obiektów: wysokiego budynku biurowego (14 pięter), niskiego budynku biurowego (6 pięter), budynku wielofunkcyjnego (2 piętra) oraz parterowego budynku mieszczącego garaże. Budynek został oficjalnie oddany do użytku w 1965 roku, chociaż jego budowa zakończyła się już w 1964 roku. Od początku w części zabudowań mieści się firma Centrum Biurowe Biprostal Sp. z o.o. (początkowo nosiła ona nazwę Biprostal - Biuro Studiów i Projektów Hutnictwa, następnie "Biprostal S.A.Firma Inżynieryjno-Konsultingowa").

Powierzchnia Biprostalu to 12 000 m². W budynkach biurowych, oprócz firmy Centrum Biurowe Biprostal Sp. z o.o., znajdują się m.in.: Agencja Rozwoju Miasta Inwestycje Sp. z o.o., dom maklerski Noble Securities, ING Bank Śląski, Bank BGŻ BNP Paribas, Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego - Biuro Inwestycji Strategicznych.


Oba budynki biurowe zostały zaprojektowane przez Biuro Studiów i Projektów Hutnictwa „Biprostal”, dziś Biprostal S.A. Architektami kompleksu byli Mieczysław Wrześniak i Paweł Czapczyński. Budowę biurowców ukończono w 1964 roku. Piętnastopiętrowy Budynek Wysoki Biprostalu był przez ponad 25 lat najwyższym budynkiem w Krakowie. Decyzja o lokalizacji biurowca i jego wysokości podjęta została ze względu na optymalne wykorzystanie powierzchni oraz ścisłą zabudowę w centrum miasta. Ze względu na swoją wysokość dach budynku wykorzystywany jest jako główne centrum nadawcze dla Krakowa i okolic dzięki zainstalowanych na dachu 50 antenowych punktach nadawczo-odbiorczych. Do 1985 roku całą powierzchnię budynku zajmowało przedsiębiorstwo BSiPH "Biprostal", później zdecydowano się na wynajem części powierzchni biurowych najemcom komercyjnym.

Od al. Kijowskiej przy Budynku Niskim Biprostal jest ogólnodostępny parking na 20 samochodów, natomiast od ul. Królewskiej znajduje się komercyjny parking na 150 miejsc.


Budynek zaprojektowany został przez architektów pracujących dla Biprostalu: Marka Wrześniaka i Piotra Czapczyńskiego przy współpracy konstruktorów: Jana Oleksika i Mariana Wentlanda.

Budynki kompleksu cechuje forma architektoniczna typowa dla lat 60. XX wieku, charakteryzująca się prostopadłościennymi bryłami z płaskimi dachami oraz nadwieszeniem piętra nad parterem wspartym na słupach oraz elewacjami z poziomymi podziałami. Elewację wieżowca stanowi szkło i blacha powlekana. Południowa ściana (od strony ul. Królewskiej) ozdobiona jest mozaikami Celiny Styrylskiej-Taranczewskiej.

W drugiej połowie 2011 r. został ukończony gruntowny remont i przebudowa całego kompleksu. Pierwotnie Biprostal planował zerwanie mozaiki, jednak po doniesieniach prasowych Jan Janczykowski, miejski konserwator zabytków, umieścił dzieło w rejestrze zabytków. Ostatecznie inwestor zdecydował się na pozostawienie i odrestaurowanie mozaiki, ocieplając budynek od wewnątrz, a nie od zewnątrz, jak pierwotnie planowano.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Zygmunt Put Zetpe0202, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons