Wejście znajduje się na wysokości 1100 m.n.p.m. Całkowita długość jaskini wynosi 773 metry. 

Jaskinia udostępniona jest dla ruchu turystycznego w sezonie od początku maja do końca października. Od 1959 roku jest oświetlona elektrycznie jako jedyna z polskich jaskiń tatrzańskich. Również jako jedyna wymaga zakupu biletu wstępu. Zwiedzanie trwa około 20 do 40 minut i rozpoczyna się od sztucznie wybitego w 1953 roku otworu, położonego 120 metrów nad dnem Doliny Kościeliskiej. 

Jaskinia jest praktycznie pojedynczym korytarzem i w skali Tatr należy do jaskiń małych. Jest to typowa jaskinia o poziomym rozwinięciu, powstała na skutek przepływu wód podziemnych Kościeliskiego Potoku. Pierwsze 10 metrów stanowi tunel z żelbetową obudową, który doprowadza do korytarza, a następnie do kamiennych schodów. Dalej korytarz ma kształt wysokiej szczeliny i nosi nazwę Cmentarzysko Nacieków. Po 20 metrach dochodzi się do następnych schodów. W bok odchodzi nieudostępniony dla turystów korytarzyk z niewielkimi stalagmitami i stalaktytami. Szlak prowadzi do korytarza Zwalisko, którego dno pokrywają wielkie głazy. Dalej znajdują się kolejne schody prowadzące do Białego Chodnika o ścianach pokrytych mlekiem wapiennym. Stąd idzie się do Komory Złomisk i schodami do Wielkiej Komory. Wielka Komora to największa sala w jaskini o wymiarach 25x10 metrów i wysokości 10 metrów. Odchodzą od niej liczne, nieudostępnione korytarzyki. Z Wielkiej Komory szlak prowadzi obok nacieku o nazwie Zasłona do miejsca, w którym po prawej stronie widać Sabałowe Jeziorko - największy (sztucznie utworzony) zbiornik wodny w jaskini. Następnie trasa prowadzi przekopem wykonanym w latach 50. XX wieku. Dochodzi się nim do korytarza w kształcie szczeliny. Główny korytarz prowadzi dalej do Ogródka, w którym znajduje się skupienie stalagmitów pokaźnych rozmiarów, w większości sztucznie ustawionych na namulisku. Za Ogródkiem znajduje się kolejny przekop wykonany w 1937 roku. Stąd dochodzi się do Pochyłej Sali. W najniższym miejscu Pochyłej Sali znajdują się Piaskowe Stawki (schodzi się do nich metalowymi schodkami). Dalej, przez kolejny przekop dochodzi się do Komory Wstępnej. Stąd po przejściu około 40 metrów wychodzi się z jaskini. 

Przyjęło się mówić, że swoją nazwę jaskinia zawdzięcza panującej w jej wnętrzu stałej, niskiej temperaturze (6 st. Celsjusza), powiewom zimnego powietrza oraz białym naciekom na ścianach przypominającym szron. W rzeczywistości jej współodkrywca, Stefan Zwoliński w "Notatkach z wypraw grotowych tłumaczył ": "Nazwaliśmy ją »Grota Mroźna« jako odpowiednik Zimnej, z którą niegdyś musiała się łączyć". Szata naciekowa jaskini mimo iż uboga, jest najbogatszą wśród udostępnionych do zwiedzania jaskiń polskich Tatr. Występują w niej stalagmity, stalaktyty, polewy naciekowe i draperie oraz mleko wapienne. Warto zwrócić uwagę na Zasłonę - brązową polewę na lewej ścianie, zaraz za Wielką Komorą. Najładniejsza szata naciekowa znajduje się w salce obok Ogródka. Cała jaskinia charakteryzuje się wilgotnością, w niektórych miejscach utrzymuje się stały deszcz podziemny. Okresowe cieki wodne przepływające przez jaskinię spływają do niewielkiego wywierzyska w dnie Doliny Kościeliskiej, powyżej Bramy Kraszewskiego. 

fot. gorydlaciebie.pl