Wąwóz miejscami mocno zarośnięty, o stromych zboczach. Wąwóz ma duże znaczenie historyczne - ponieważ to w tej okolicy rozegrała się jedna z największych bitew podziemia antykomunistycznego. Największa akcja oddziału "Orlika” oraz jedna największych bitew antykomunistycznego polskiego podziemia rozegrała się w miejscowości Las Stocki 24 maja 1945 roku. Tego dnia do grupy operacyjnej UB i NKWD dotarła informacja, że partyzantów widziano w Lesie Stockim. Połączone grupy UB, NKWD i milicji liczyły około 200 osób. Po przeprowadzonej w Wierzchoniowie naradzie, grupa operacyjna wjechała do Lasu Stockiego.

Tymczasem partyzanci odpoczywali tam po długim marszu. Dzień wcześniej dotarł tu oddział liczący około 120 partyzantów, natomiast tuż przed bitwą dołączyła do nich grupa kolejnych 70. Teren w okolicy Lasu Stockiego poprzecinany był licznymi dołami i zalesionymi wąwozami. Od strony zachodniej wzdłuż wsi ciągnie się wąwóz nazwany Zadolem, a od strony wschodniej Glibienny Dół. Był to teren krwawej bitwy pomiędzy szukającymi tu odpoczynku partyzantami a siłami komunistycznymi. W trakcie walki partyzanci otrzymali wiadomość, o zbliżającej się komunistycznej odsieczy z Puław.

Komendant "Orlik" natychmiast podjął decyzję o ewakuacji. Partyzanci opuścili miejscowość. Rannych pozostawiono we wsi u zaprzyjaźnionych gospodarzy a reszta uciekła za Wisłę. Odsiecz licząca około 600 żołnierzy dotarła dopiero nocą i było już za późno żeby znaleźć partyzantów.

Walka w Lesie Stockim przyniosła straty w postaci 11 lub 12 partyzantów. Tyle samo zostało rannych. Śmierć poniosło także przynajmniej trzech mieszkańców wsi, w tym mała dziewczynka. Partyzanci przyznali się do zabicia 40 żołnierzy i funkcjonariuszy.