Najstarszymi częściami są nawa główna i wieża, pochodzą z poł. XIV w., w kaplicy oryginalna polichromia z XV w. Od 1549 świątynia znajdowała się w posiadaniu protestantów, którzy rozbudowali budowlę dodając nawy boczne z emporami. W 1633 świątynię uszkodził pożar, w 1654 wróciła w ręce katolików.

Kościół jest orientowany, murowany, trzynawowy, halowy, posiadający wieżę od strony zachodniej, i trójbocznie zakończone prezbiterium. Wyposażenie wnętrza reprezentuje głównie styl barokowy; należą do niego m.in. ołtarz główny i rzeźby Antona Dorasila oraz ołtarz boczny Matki Bożej Łaskawej z 1749 i freski znajdujące się na sklepienie nad nawą (J.G. Lorenz). Na sklepieniu w wieży są namalowane freski z epoki średniowiecza, powstałe w 2. połowie XV wieku, przedstawiające scenę Adoracji Matki Boskiej (odrestaurowane w 1966 roku).

Renesansowy, dawny renesansowy ołtarz główny został w 1749 umieszczony koło zakrystii. W zachodniej ścianie wieży gotycka rzeźba Madonny na potworze, w murze kościelnym znajdują się renesansowe i barokowe epitafia. Do kościoła przylegają barokowe kaplice grobowe z XVIII w.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. s_mile / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons