Muzeum Pożarnictwa powstało w 1982 roku na podstawie uchwały Zarządu OSP w Kotuniu. Do prac organizacyjnych włączyły się wojewódzkie instytucje m.in. Zarząd Wojewódzki Związku OSP w Siedlcach, Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach, Muzeum Okręgowe w Siedlcach i Komendy Wojewódzkie Straży Pożarnych w Siedlcach. w 1983 roku wydano zarządzenie Wojewody Siedleckiego o utworzeniu oddziału Muzeum Okręgowego w Siedlcach pod nazwą Muzeum Pożarnictwa w Kotuniu i nadanie regulaminu przez Dyrektora Muzeum Okręgowego. Uroczyste otwarcie stałej wystawy miało miejsce w dniu 25.11.1983 r. przez Wojewodę Siedleckiego płk. dypl. pilota Janusza Kowalskiego.

Po rozbudowie obiektu w latach 1984–1985 i 1987–1988 jego powierzchnia wzrosła trzykrotnie. W roku 2006 muzeum zostało całkowicie wyremontowane.


Muzeum mieści się w budynku Ochotniczej Straży Pożarnej w Kotuniu. Na koniec 2015 roku kolekcja obejmowała 455 muzealiów technicznych i 704 artystyczno-historycznych. Do powstania tak bogatej kolekcji przyczynili się strażacy z całej Polski, a zwłaszcza z terenu byłego woj. siedleckiego, którzy podarowali swoje własne pamiątki lub zabytkowe wyposażenie jednostek OSP i JRG. Muzeum posiada dział historii pożarnictwa, archiwum i bibliotekę.

Zgromadzone na eksponaty przedstawiają techniki pożarniczej w Polsce od połowy XIX do końca XX wieku. Ekspozycja podzielona jest na cztery tematyczne części:

Rozwój techniki pożarniczej od połowy XIX do końca XX wieku.
Podręczny sprzęt gaśniczy.
Zabytkowe pojazdy pożarnicze.
Kultura polskiego pożarnictwa.
Do ciekawszych eksponatów technicznych można zaliczyć ręczną sikawkę przenośną dwucylindrową ze składaną dźwignią z przełomu XVIII/XIX wieku; ręczne sikawki przenośne z początku XX wieku, produkowane przez firmę Józefa Troetzera w Warszawie, Fabrykę Wyrobów Żelaznych Braci Mencel w Warszawie, fabrykę Stanisława Trębickiego i S-ki w Warszawie i inne wytwórnie; sikawkę ręczną przewoźną ze skrzynią wodną na podwoziu jednoosiowym, która była na wyposażeniu Wojska Polskiego, broniącego przed atakami bombowymi mostu kolejowego na rzece Kostrzyń we wrześniu 1939 r.; motopompy Syrena I z 1935 roku i Syrena II, produkowane przez firmę Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie; motopompę Silesia OM z 1933 roku, produkowaną przez firmę Karola Ochsnera i Syna w Bielsku; motopompę szwedzką m-ki Archimedes z 1947 roku, produkowaną w Sztokholmie i inne eksponaty np. bekadło przedłużone rogiem bawolim w celu uzyskania lepszej donośności głosu. Ogółem ekspozycja zawiera 20 sikawek ręcznych i 21 motopomp polskich i zagranicznych.

W sali historii, gdzie prezentowane są eksponaty artystyczno-historyczne, wśród sztandarów można zobaczyć sztandar OSP Wrotnów z 1925 r. – rękodzieło artystki ludowej. Płat sztandaru utkany został na krosnach w formie kapy. Przyszyty jest do niego obraz Św. Floriana, namalowany na białym płótnie przez wykonawczynię sztandaru. Są tu dyplomy nadane przez Związek Floriański dla OSP Mińsk Mazowiecki; pieczęcie sprzed 1915 roku w języku rosyjskim i okrągła ze św. Florianem z lat 1915–1922 oraz fotografia z 1919 roku przedstawiająca pogrzeb strażaka w Żelaznej k. Skierniewic, dokumentująca stary rodowód strażackiego ceremoniału pogrzebowego.

Do najcenniejszych archiwaliów zalicza się ozdobny adres pamiątkowy II Zjazdu Głównego Związku Straży Pożarnych RP z 1924 roku, skierowany do Prezesa Rady Ministrów i Ministra Skarbu Władysława Grabskiego, z dedykacją następującej treści: „Zjednoczone Strażactwo Polskie na Walnym Swym Zjeździe w stolicy Najjaśniejszej Rzeczypospolitej składa wyrazy najwyższej czci założycielowi Związku Floriańskiego Panu Władysławowi Grabskiemu Prezesowi Rady Ministrów i Ministrowi Skarbu w uznaniu jego Myśli Państwowotwórczej i Orędownictwa dla ideologii Ochotnika – Obywatela – Strażaka. Warszawa d. 17 Sierpnia 1924 r.”. W środku czterech stron znajduje się czternaście podpisów Rady Nadzorczej, w tym Bolesława Chomicza i Józefa Tuliszkowskiego, oraz wszystkich uczestników Zjazdu.

W bibliotece muzeum zgromadzono ponad 300 tytułów książek pożarniczych i jednodniówek. Najstarsze pochodzą z roku 1919. W zbiorze bibliotecznym są ponadto regulaminy, instrukcje i akty prawne dotyczące ochrony przeciwpożarowej oraz roczniki Strażaka od 1963 roku i Przeglądu Pożarniczego od 1964 roku, a także pojedyncze egzemplarze z lat wcześniejszych.






Opis skopiowano z wikipedi.