Przedmiotem ochrony jest zachowanie grupy skał piaskowych wyróżniających się charakterystycznymi formami wytworzonymi wskutek erozji eolicznej.
Rezerwat obejmuje grupę ostańców skalnych, o wysokości do ponad 20 m, zbudowanych z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, który pod wpływem erozji przybrał oryginalne kształty. Poszczególne skały posiadają własne nazwy, m.in.: Prządka-Matka, Prządka-Baba, Herszt, Madej. Nazwa rezerwatu pochodzi od legendy głoszącej, że skały są dziewczętami zamienionymi w kamień, ukaranymi za przędzenie lnu w święto. Najwyżej położony punkt tego rezerwatu znajduje się na wysokości 520 m n.p.m.

Prządki mają status rezerwatu od 1957 roku i są jedynym rezerwatem skalnym w południowo-wschodniej Polsce.

W 2009 rezerwat Prządki został nazwany na cześć prof. Henryka Świdzińskiego – geologa, specjalisty geologii regionalnej Karpat oraz geologii złóż ropy naftowej i gazu ziemnego, autora dwóch prac dotyczących Prządek w okresie międzywojennym.

Przez teren rezerwatu nie przebiegają na razie żadne szlaki dla ruchu pieszego, tak więc przebywanie w granicach rezerwatu jest naruszeniem przepisów, które zabraniają poruszania się poza wyznaczonymi szlakami. W sąsiedztwie północnej granicy rezerwatu biegnie czarny szlak wyznaczony przez Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze w Krośnie.

W pobliżu rezerwatu znajdują się ruiny XV-wiecznego zamku Kamieniec w Odrzykoniu.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Mqrcin79, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons