Jego budowniczym był ksiądz Marcin Brzeski. Konsekrowany został dopiero w 1664 roku. Wcześniej, od erygowania parafii w XIV wieku, we wsi istniały co najmniej dwie drewniane świątynie – obie spłonęły.

Kościół wzniesiono w konstrukcji zrębowej i oszalowano deskami - pionowo, z listwowaniem. Nakrywa go dach gontowy, osobny nad nawą i nad prezbiterium. Na nim wznosi się wieżyczka na sygnaturkę. Jest to świątynia jednonawowa z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium i dobudowaną zakrystią oraz niewielką kruchtą. Do głównej bryły przylega wzniesiona pod koniec XVIII wieku barokowa wieża.

W pobliżu kościoła stoi również zabytkowa drewniana dzwonnica, wzniesiona w konstrukcji szkieletowej i oszalowana pionowo deskami.

Wystrój wnętrza świątyni ma charakter barokowy, ściany i płaski strop zdobi polichromia geometryczna, a jego wyposażenie pochodzi głównie z końca XVIII wieku. W rokokowym ołtarzu głównym znajduje się obraz z 1779 roku, przedstawiający scenę Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w srebrnej sukience. W kościele znajdują się dwa również rokokowe ołtarze boczne: ołtarz św. Józefa i ołtarz Serca Pana Jezusa. Z wyposażenia kościoła warto zwrócić szczególną uwagę na:

XVIII-wieczną ambonę,
XVIII-wieczną chrzcielnicę, z wiekiem ozdobionym sceną chrztu Jezusa w Jordanie,
dwa posągi Chrystusa Zmartwychwstałego: gotycki z XV wieku i późnobarokowy z XVIII,
barokowy krucyfiks z II połowy XVII wieku,
rokokową monstrancję z ok. 1780 roku.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Jakub Hałun, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons