Z kapliczką związana jest pewna legenda: "Otóż zdarzyło się, że z Maniowa do Balnicy przechodził ślepy dziad, żebrzący po wioskach. Lato było wtedy wyjątkowo suche, stąd górskie potoki i studnie powysychały – trudno było o wodę do picia. Gdy zmęczony drogą żebrak usiadł w cieniu drzewa rosnącego tuż przy gościńcu, zdało mu się, że słyszy szmer wody. Poprosił przechodzącego drogą chłopa o zaczerpnięcie mu garnuszka płynu. Okazało się, że niewidomy dobrze słyszał – pomimo posuchy przy balnickim gościńcu biło źródełko. Kiedy napił się wody i obmył nią twarz, niemal natychmiast odzyskał wzrok. Ludzie, którzy byli świadkami tego zdarzenia, rozgłosili rzecz po okolicy, po czym nieopodal źródła postawiono okazałą kapliczkę, zaś wody zeń używali jako cudownego lekarstwa, szczególnie na wszelkie choroby oczu i przeciw urokom”

Każdego roku, w niedzielę zielonoświątkową odprawiano w kaplicy nabożeństwo, w trakcie którego kapłan święcił źródełko a pobożni kmiecie pili cudowną wodę, odbywali nią chore miejsca, a także nalewali ją do flaszek i zanosili do swoich domów. Okazjonalnie w kaplicy odprawiano nabożeństwa odpustowe.





Zdjęcia: Paweł 'pbm' Szubert, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons