Pierwszy kościół, którego budowa trwała w latach 1218–1229, został ufundowany przez biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża. Była to prawdopodobnie budowla drewniana, która została doszczętnie spalona podczas I najazdu mongolskiego (tatarskiego) w 1241 roku. Odbudowany kościół został zniszczony podczas II najazdu mongolskiego na przełomie lat 1259 i 1260.

15 czerwca 1401 roku biskup krakowski Piotr Wysz przekazał m.in. beneficjum luborzyckie na rzecz Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Krakowskiego, a 3 lutego 1404 roku na rzecz całego Uniwersytetu. Decyzję tę zatwierdził dopiero 27 października 1419 roku papież Marcin V, a ostatecznie sprawa fundacji została uregulowana prawnie 28 października 1422 roku przez kolejnego biskupa krakowskiego Wojciecha Jastrzębca. Była to jedna z najważniejszych decyzji w dziejach parafii, która związała jej losy na kolejnych blisko 400 lat z krakowską uczelnią. Odtąd jej proboszczowie mieli wywodzić się wyłącznie spośród wykładowców Uniwersytetu.

Pierwszym z nich w 1422 roku został Mikołaj Hinczowicz, rektor Uniwersytetu Krakowskiego (w 1412), podskarbi króla Władysława Jagiełły. Ufundował on istniejący do dziś kościół murowany, zbudowany w stylu późnogotyckim, którego konsekracja miała miejsce około 1433 roku. To dzięki Hinczowicowi do luborzyckiej świątyni trafiły zabytki sztuki romańskiej: antaba z brązu datowana na przełom XII i XIII w. oraz kielich częściowo sprzed 1231 roku.

Około 1534 roku Janusz Kośmirzowski herbu Gryf, właściciel Kocmyrzowa, jeden ze świeckich darczyńców parafii, ofiarował jej dwie srebrne ampułki w kształcie konewek. Są one uznawane za jedne z najstarszych tego rodzaju zabytków w Polsce oraz najcenniejszych zabytków sztuki liturgicznej znajdujących się w Luborzycy.

W roku 1589 roku proboszczem kościoła w Luborzycy został inny rektor Uniwersytetu Mikołaj Prus Dobrocieski. Przekazał on parafii późnogotycką monstrancję wieżyczkową z kościoła św. Agnieszki w Krakowie, wykonaną prawdopodobnie w latach 1460–1470 (będącą najstarszym tego typu zabytkiem w Polsce) oraz późnorenesansowy kielich wykonany ok. 1593 roku.

Główny ołtarz kościoła ufundował z kolei ksiądz Andrzej Lipiewicz (rektor w latach 1775–1777), który był luborzyckim proboszczem w latach 1762–1772.

Murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z rokokowym chórem, posiadający dwie kruchty.

Przy parafii od 1885 roku działa Orkiestra Dęta Kosynierzy z Luborzycy.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Piotrekwas / wikimedia commons