Gotycki kościół został zbudowany w XV wieku, wieżę dobudowano w latach 1520−1530. W 1567 na wieży powieszono trzy dzwony (pozostał tylko jeden z nich). W 1632 roku świątynię przekazano luteranom, w 1654 stała się ponownie katolicka. W 1707 z powodu spękań stropów przeprowadzono kapitalny remont z umieszczeniem kotew.

Podczas II wojny światowej kościół nie został uszkodzony. W latach 90. XX wieku świątynia przeszła kapitalny remont i została rozbudowana (nawa boczna, drzwi wejściowe przed wieżą, przedłużenie chóru).

Kościół z cegły, na planie prostokąta, z wieżą od zachodu. Dwuprzęsłową nawę i prezbiterium przekryte sklepieniem krzyżowym oddziela łuk tęczowy. Na elewacji znajdują się otwory po belkach rusztowania, a na wschodniej ścianie i szczycie − ostrołukowe blendy.

W kościele znajdują się m.in.:

neogotycka szafa z XIV-wiecznymi gotyckimi rzeźbami z niezachowanego ołtarza głównego: św. Barbary, św. Marii Magdaleny, św. Katarzyny i jedna bez symbolu,
gotycka rzeźba św. Barbary (1 poł. XV wieku),
gotycki portal pochodzący z pierwotnego kościoła (XV wiek)
gotyckie sakramentarium z rzeźbionego piaskowca (1520−30), usytuowane w południowo-wschodniej, wciągniętej do wnętrza, przyporze, ozdobione pinaklami i wimpergą z płaskorzeźbionym weraikonem,
pięć rzeźb z tryptyku gotyckiego: Madonna z Dzieciątkiem, Maria Magdalena, św. Józef, św. Barbara, św. Katarzyna,
renesansowy nagrobek Anny z domu von Utmann (1654),
obraz św. Andrzeja Apostoła w ołtarzu głównym (1710),
barokowa chrzcielnica (1710−20),
barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena (1730),
prospekt organowy ustawiony na emporze (1819−29),
tabernakulum wykonane przez Franza Xavera Moschnera (1849),
ambona wykonana przez Franza Xavera Moschnera (1849),
świeczniki (6 szt.) trójdzielne, z białego stopu (XIX w.),
tarcze herbowe fundatorów kościoła Hansa Henryka von Utmanna i Magdaleny z domu von Heugel.





Opis skopiowano z wikipedii.