Na początku XVIII wieku pełnił przy nim obowiązki duchowne Jan Petroselin. Jeszcze w 1730 odprawiano w zborze nabożeństwa; ministrem przy nim był wówczas, Samuel Aram. W 1754 zbór w Łapczynej Woli nie miał już pastora. Nieużytkowany, powoli popadał w ruinę, choć był wymieniany jako osobna parafia jeszcze w 1822 roku, a kalwińskie rodziny Konarskich, Bobrowinickich i Kosseckich mieszkały w okolicy do 1945 roku.

Sądząc z ocalałych do dnia dzisiejszego ruin, była to budowla prostokątna, z wieżą od frontu i szczupłym prezbiterium. Wieża miała sześć małych okienek, nawa cztery podłużne okna, a prezbiterium trzy. Prawie metrowej grubości mury wzniesiono z kamienia wapiennego; wnętrze posiadało sklepienie.

W niedostępnych dziś podziemiach świątyni spoczywają zwłoki fundatorów i dobrodziejów zboru; w XX wieku ich trumny zostały ograbione a ciała sprofanowane.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Arianus, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons