Rodzina Solnickich już w 1788 roku posiadała murowaną kamienicę w południowej pierzei rynku. Nieruchomość pod koniec XVIII wieku przeszła w inne ręce, bowiem ówcześni właściciele Raabowie po pożarze miasta w 1800 roku sprzedali ją jako plac pogorzały Solnickim. Posesja ponownie znalazła się w rękach rodziny która już ją niegdyś posiadała. Solniccy obudowani murowany dom parterowy z filarowymi podcieniami od strony rynku.
Kamienica wypełniła front parceli w kształcie litery L z prostokątnym podwórzem, obudowanymi częściowo oficynami i wąskim wjazdem od ówczesnej ul. Dużej. Po śmierci Franciszka Solnickiego (prezydenta miasta) posesja przeszła na własność jego spadkobierców W 1828 roku kamienica została nadbudowana o jedno piętro. We frontowych dwóch salach mieścił się sklep i pokój gościnny. W trakcie tylnym znajdował się przedpokój, skład i buchalteria. Wąską sienią można było przejść na podwórze. Wejście na piętro prowadziło po kamiennych schodach klatki schodowej. Na fasadzie zamontowano dwa balkony o kamiennych podestach z kutymi balustradami. Długie, wąskie podwórze znajdowało się między dwoma pasmami murowanych oficyn. Znajdowała się na nim kamienna studnia. W 1866 roku właścicielką posesji była Julia Ciecholewska. W rękach Ciecholewskich kamienica pozostała do końca XIX wieku. W 1907 roku kamienicę zakupił na licytacji Moszek Majer Rosenberg. W 2010 roku, w trakcie prac ziemnych odsłonięto pod płytą rynku relikty piwnic wyznaczających linię zabudowy z XVIII wieku.


Obiekt dostępny jest dla zwiedzających od wewnątrz w godzinach pracy gastronomii.


Zdjęcia: Justynaw14, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons