Kamienicę wzniesiono we wschodniej pierzei rynku. Obecną formę architektoniczną otrzymała w I połowie XIX wieku w rezultacie połączenia dwóch starszych, parterowych kamieniczek. Posesja na której się znajduje w 1788 roku stanowiła dwie odrębne parcele. Jedna z nich należała do Szymańskiego który posiadał na niej dom, na drugiej znajdował się drewniany dom Miedzińskiego. Zabudowa ta uległa zniszczeniu w pożarze miasta w 1800 roku.
Blisko ćwierć wieku później na posesji której właścicielem był Gwoździowski stały dwie parterowe kamieniczki z sieniami wjazdowymi. Przed połową XIX wieku nadbudowano nad kamieniczkami piętro i ujednolicono fasadę. Między wnętrzami, na parterze przebito przejścia, tak, by uczynić z zabudowy jeden zespół. W 1847 roku na posesji tej, należącej wówczas do Jana Malinowskiego funkcjonował hotel zajezdny. Tył podwórza wypełniała wielka stajnia zajezdna. Fasadę kamienicy dawniej artykułowały arkadowe blendy z wejściami do sklepów. Na posesji znajdowały się dwie studnie. Zajazd funkcjonował jeszcze w 1866 roku. Przed 1902 rokiem na miejscu stajni Dawid Zylberszpic wzniósł dwupiętrową kamienicę. W okresie międzywojennym posesja należała o braci Cukermanów i małżonków Kaufman.


Wybrane pomieszczenia o funkcjach usługowych i handlowych są dostępne do zwiedzania w godzinach ich pracy.




Zdjęcie: Asirekas, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons