Placówka została powołana do istnienia w 1975 decyzją ówczesnego biskupa katowickiego Herberta Bednorza, chociaż starania o zgromadzenie i prezentację kolekcji sztuki religijnej podejmowano już w dwudziestoleciu międzywojennym.

Zbiory sztuki sakralnej zostały przed II wojną światową przekazane w depozyt Muzeum Śląskiemu, kierowanemu przez prof. Tadeusza Dobrowolskiego. Chociaż dzieła prezentowane były już od roku 1931 w gmachu Sejmu Śląskiego, oficjalną umowę podpisano w 1938.

W czasie okupacji niemieckiej część zbiorów Muzeum Śląskiego zaginęła. W tym kolekcje sztuki sakralnej. Inne trafiły do muzeum w Bytomiu. Chociaż katowicka kuria biskupia podejmowała liczne starania o odzyskanie dzieł sztuki, które wcześniej przekazane były do Muzeum Śląskiego, władze komunistyczne nie udzielały na to zgody. W 1974 planowano zaprezentować kolekcje sztuki sakralnej na wystawie w Muzeum Górnośląskim, lecz dycydenci wojewódzcy podjęli decyzję o zabronieniu organizacji ekspozycji. Była własność Kościoła katowickiego wróciła do gmachu kurii dopiero w roku 1980. 20 listopada 1983 poświęcono aktualną siedzibę muzeum.

Muzeum archidiecezjalne inwentaryzuje, gromadzi, przechowuje, konserwuje i udostępnia do badań obiekty zabytkowe sztuki religijnej, pamiątki życia religijnego, obiekty treści świeckiej pochodzące z parafii i z darów, przedmioty posiadające związek z regionem i historią diecezji. Placówka weszła w posiadanie kilku kolekcji, m.in. ze zbiorów ks. Emila Szramka, Marii Korfanty Ullmann, a także pamiątek związanych z ruchem Solidarności. Zgromadzono tu bogatą kolekcję wydawnictw oficyn śląskich i polskich książek wydawanych w Niemczech. Kolekcja ponad pięciuset medali dokumentuje wiele wydarzeń i osobistości z życia Kościoła i narodu.



Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Marek Mróz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons