Architekt nieznany. Na parterze od strony ul. T. Kościuszki znajdowały się lokale usługowe, a na wyższych kondygnacjach mieszkania. Właścicielami kamienicy byli między innymi: Franz Niklis i Eugen Bartoshik. W 1907 roku wykonana została przebudowa przyziemia kamienicy od strony ul. Kościuszki na zlecenie właściciela lokalu Paula Abenbrotha.

W różnych okresach na parterze budynku znajdowały się (od strony ul. T. Kościuszki): piekarnia, sklep z wyrobami mięsnymi i wędlinami (Fleisch- und Wurstwaren, wł. Waldemar Liss 1942 rok), spółdzielnia spożywców pracowników centralnego zarządu przemysłu hutniczego (1947 rok), a także delikatesy (wł. Zofia Namysłow, 1947 rok).

Budynek posiada cztery kondygnacje nadziemne. Elewacja od strony ul. T. Kościuszki jest siedmioosiowa, od strony ulicy S. Batorego także. Narożnik kamienicy ścięty, jednoosiowy. Elewacje są ceglane z otynkowanymi pionowymi pasami w osiach okien. Okna są prostokątne, pozbawione obecnie detali architektonicznych. Dawniej ujęte były w opaski, z ozdobnymi naczółkami: o łuku odcinkowym na pierwszym piętrze oraz prostymi odcinkami gzymsów nadokiennych na wyższych kondygnacjach. Elewacja dzielona jest gzymsami podokiennymi, zwieńczona wysuniętym gzymsem koronującym.

Oryginalnie elewacja posiadała cokół kamienny i boniowany parter. Obecnie parter jest otynkowany. Od strony ul. T. Kościuszki budynek posiada prostokątne witryny. W parterze budynku znajdują się lokale usługowe (od strony ul. Kościuszki), lokale mieszkalne (od strony ul. S. Batorego).





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: kodens79, CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons