Jej powierzchnia wystawiennicza wynosi ponad 2500 m². Budynki zaprojektowane zostały przez kuzynów Georga i Emila Zillmannów, a znajdujące się na terenie dzisiejszej galerii szyby pierwotnie nazywały się "Richthofen" i "Hulda". Nazwę "Wilson otrzymały w 1935 roku na cześć prezydenta Stanów Zjednoczonych. Szyb został zamknięty w 1995 roku a od 1998 rozpoczęto prace adaptacyjne zabytkowej budowli z przeznaczeniem na galerię sztuki.  

"To, co zabrał przemysł, kultura musi odzyskać" - takim hasłem okrzyknięto podstawowy cel założenia galerii w szybie pokopalnianym. Już od ponad dekady symbol ciężkiej pracy, trudu i przyziemności przenika się ze światłem kultury, duchowości i piękna. Harmonia ta utrzymuje się także dzięki biurom nowoczesnych firm schowanych między eksponatami. Oscylowanie między sacrum i profanum podkreśla osobliwy charakter Szybu Wilson. 

Galeria posiada unikalną kolekcję sztuki współczesnej - obrazy, rzeźby i instalacje. Podziwiać tu można dzieła Andrzeja Urbanowicza, Marka Kamieńskiego, Karola Wieczorka, Lecha Kołodziejczyka, Andrzeja Tobisa, Erwina Sówki, starej Grupy Janowskiej oraz twórców z zagranicy.