Rezerwat został utworzony w 1961 roku w celu ochrony starodrzewu bukowego i mieszanego na stromych zboczach wąwozu oraz licznych źródeł z charakterystyczną florą mchów i wątrobowców. Jako cel ochrony podaje się obecnie „zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych kompleksu ekosystemów leśnych, szuwarowych i źródliskowych, wykształconych na stokach wzniesień morenowych oraz na przyległym do nich brzegu jeziora Krąpsko Małe”.

Rezerwat obejmuje głęboki jar, w którym panuje mikroklimat pozwalający na rozwój roślinności charakterystycznej dla obszarów górskich, niespotykanej w północnej Polsce. Na stromych zboczach znajdują się liczne źródła, które dają początek rzece Rurzycy i jeziorom, przez które przepływa.

Florę rezerwatu reprezentuje 285 gatunków, w tym wiele gatunków chronionych. Występuje tu m.in. wawrzynek wilczełyko, wiciokrzew pomorski, porzeczka czarna, przylaszczka pospolita, konwalia majowa, grzybienie białe, grążel żółty, a także przetacznik górski i niezapominajka leśna. Licznie występują tu grzyby, m.in. soplówka bukowa, szmaciak gałęzisty, monetka bukowa.

Przez teren rezerwatu i wokół niego przebiega szlak pieszy.

Rezerwat „Diabli Skok” leży w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Pojezierze Wałeckie i Dolina Gwdy. Od południowego wschodu graniczy z rezerwatem „Wielkopolska Dolina Rurzycy”.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Wojciech Kuśmirek, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons