Fundacja Zofii Odrowąż Tarnowskiej w 1571 roku, zrealizowana przy organizacyjnej pomocy Piotra Skargi. Jezuicki kościół św. Jana został zbudowany w latach 1591–1594 prawdopodobnie według planów Józefa Bricciusa (Giuseppe Brizio), przy budowie czynny był Stefan Murator z Jarosławia.

W swojej architekturze świątynia nawiązywała pierwotnie do kościoła Il Gesù w Rzymie.

Renesansowy, pierwotnie jednonawowy z transeptem, przebudowany został po pożarach 1600 i 1625 roku. Dobudowano kaplice w latach 1616–1624, kruchtę z lat 1625–1628. W 1722 roku przed kościołem ustawione były rzeźby Tomasza Huttera (obecnie kopie). Niezwykle bogate wyposażenie kościoła uległo konfiskacie po kasacie zakonu jezuitów. Od 1804 roku jest kościołem parafialnym (po zamknięciu kolegiaty). Przeniesiono z kolegiaty zabytkowe wyposażenie, które zostało zniszczone pożarem w 1862 roku.

Jest to obecnie najstarszy pojezuicki kościół w Polsce (za czasów I i II Rzeczypospolitej był nim kościół katolicki w Nieświeżu).






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Bazie, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons