Geneza pierwotnego kościoła – odnotowana przez Jana Długosza jako drewniany pw. św. Krzyża sięga XIV w. (wzmiankowany w 1381 r. i 1382 r. oraz w 1400 r.). Zniszczoną w okresie reformacji świątynie wzniesiono na nowo w 1614 r. z fundacji Zuzanny i Jerzego Obalkowskich. Na przełomie XVI/XVII w. wieś Dobranowoce należała do pobliskiej parafii w Żębocin, po odbudowie kościoła parafia wznowiła działalność. Kościół został odnawiany w 1802 r. staraniem rodziny Treutlerów (Franciszka Treutlera) jednak z powodu złego stanu rozebrano go w 1886 r. Obecny wybudowano w 1887 roku staraniem ówczesnego proboszcz Władysława Kucińskiego według projektu Adalfa Jóżefa Opida (1838-1892) krakowskiego budowniczego, dzierżawcy Wronia, konsekrowany 10 lipca 1889 r. przez bpa Tomasza Kulińskiego.

Obiekt ceglany, neogotycki, orientowany, jednonawowy z prezbiterium zamkniętym trójbocznie. W 1975 roku budynek otynkowano. Po południowej stronie kościoła stoi prosta żelazna dzwonnica.


Wyposażenie manierystyczne z pocz. XVII wieku:
freski z 1913 roku autorstwa Leona Zdziarskiego z Łęczycy;
ołtarz główny i boczny południowy – barokowe z około 1614 roku, pochodzą z wcześniejszej świątyni;
ołtarz boczny północny neogotycki z 1937 roku;
ambona neogotycka z przełomu XIX i XX wieku;
organy piszczałkowe z 1929 roku wybudowane przez Stefana Truszczyńskiego.




Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Sebastian Rózga, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons