Pierwsza latarnia morska na Helu została wybudowana w 1826 roku i miała 42 metry wysokości. Zasilana była olejem rzepakowym. W przypadku niepogody co cztery minuty oddawano z armaty strzały. W 1910 roku podczas jednego z wystrzałów, nastąpiła eksplozja prochu w wyniku której zginął latarnik May.
W 1926 roku zainstalowano tam lampę naftową z czterema soczewkami. W 1929 roku latarnię otynkowano i pomalowano w biało-czerwone pasy. W 1938 roku zainstalowano na latarni żarówkę elektryczną o mocy 3000 W. Latarnia została wysadzona w powietrze podczas obrony Helu w 1939 roku. Dokonali tego polscy saperzy w celu utrudnienia celowania niemieckiej artylerii. Latarnię odbudowano w 1942 roku.

Nowa latarnia powstała około 10 metrów na południowy wschód od pierwszej latarni. Wieża została wyremontowana w 2001 roku. Do czasu remontu, miejsce po fundamencie starej latarni oznaczone było kwietnikiem w betonowym murku, o zarysie fundamentu starej latarni.

Światło latarni znajduje się na wysokości 39 metrów. Zasięg nominalny światła wynosi 17 mil morskich (31,5 km).harakterystyka światła: izofazowe
Światło: 5,0 s
Przerwa: 5,0 s
Okres: 10,0 s






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Dawid Galus / CC BY-SA 3.0 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)