O kościele po raz pierwszy wspomniano w roku 1376. W czasie reformacji kościół przejęli protestanci, zwrócony katolikom w 1654 roku.



Obecny kościół z cegły i kamienia wybudowany został około 1500 roku. Przebudowany w roku 1813. W 1995 dach wieży pokryto miedzianą blachą. Kubatura kościoła wynosi 3500 m³, a powierzchnia użytkowa 375 m². orientowany, posiada późnobarokowe wnętrze, z XVIII wieku.

Po stronie zachodniej jest umiejscowiona wieża na rzucie kwadratu. Wejście do niej znajduje się po stronie północnej (klatka schodowa). W przyziemiu elewacji frontowej znajduje się pięć płaskorzeźb, które pochodzą z kapliczek różańcowych. Po stronie północnej dobudowana kaplica, przy prezbiterium, od strony południowej zakrystia (ze sklepieniem krzyżowym).

Wydarzeniem, które wpłynęło na rangę kościoła było ochrzczenie w nim urodzonego w Grębocicach Hieronima Scultetusa – biskupa brandenburskiego, zwierzchnika i polemisty Marcina Lutra.

W latach 2004-2010 kościół został kompleksowo wyremontowany.


Kościół składa się z:

trójprzęsłowej nawy głównej wraz z ołtarzem
prostokątnego prezbiterium (nakrytego stropem)
dwuprzęsłowego i niższego od nawy chóru muzycznego; znajdują się na nim organy mechaniczne z roku 1861. Wybudowała je firma Walter Gebrüder.)


Ołtarze
Antepedium ołtarza głównego ukazuje wieczerzę w Emaus. Przy głównym ołtarzu znajduje się obraz św. Marcina oddającego płaszcz żebrakowi.

Rzeźby czterech Ojców Kościoła
Grzegorza Wielkiego
Ambrożego z Mediolanu
św. Augustyna
św. Hieronima pustelnika


Przy kościele znajduje się dom pogrzebowy oraz cmentarz z kilkunastoma nagrobkami z lat 40-60 XX wieku oraz kilkoma ocalałymi nagrobkami z wieku XIX.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Klaudia Drankiewicz, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons