Kościół wznoszony był w II fazach:
1. Początek XV wieku - wybudowano trójnawową halę z prezbiterium, wieżę oraz zakrystię
2. II połowa XV wieku - wybudowano kruchtę i dwie kaplice po obu stronach wieży, nadbudowano I piętro nad zakrystią.

Kościół wielokrotnie przebudowywano. W wyniku pożaru w 1686 roku zniszczeniu uległ średniowieczny wystrój oraz dokumenty dotyczące historii kościoła, przez co niemożliwe było odtworzenie budowli w takim stanie jak przed pożarem. Zachowany został jedynie oryginalny portal w zachodniej elewacji wieży.
W latach 1865-67 wykonano niemal 100% neogotyckich detali architektonicznych. W 1892 roku wykonano neogotyckie zwieńczenia wieży w postaci czterech wieżyczek.
W wyniku działań wojennych świątynia została uszkodzona i częściowo spalona w 1945 roku. Po 12 latach odbudowano do stanu sprzed wojny.

Obecny wystrój wnętrza świątyni jest odtworzeniem planów XIX-wiecznej regotyzacji. Kaplice znajdujące się w kościele poświęcone są: zmarłym, Augustowi Hlondowi, Świętej Rodzinie, Matce Bożej Nieustającej Pomocy. W jednej z kaplic znajduje się chrzcielnica. Przy wejściu do kościoła zobaczyć można zdjęty z wieży dzwon, z kolei w pobliżu nawy bocznej znajdują się relikwie Św. Faustyny Kowalskiej.





Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Remigiusz Józefowicz / CC BY-SA 2.5 PL (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.5/pl/deed.en)